Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Lobe den HERRN, meine Seele! O HERR, mein Gott, wie bist du so groß! In Erhabenheit und Pracht bist du gekleidet,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der den Himmel ausspannt wie ein Zeltdach,

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

der die Balken seines Palastes im Wasser festlegt, der Wolken macht zu seinem Wagen, einherfährt auf den Flügeln des Windes;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

der Winde zu seinen Boten bestellt, zu seinen Dienern lohendes Feuer.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Er hat die Erde gegründet auf ihre Pfeiler, so daß sie in alle Ewigkeit nicht wankt.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Mit der Urflut gleich einem Kleide bedecktest du sie: bis über die Berge standen die Wasser;

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

doch vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners wichen sie angstvoll zurück.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Da stiegen die Berge empor, und die Täler senkten sich an den Ort, den du ihnen verordnet.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Eine Grenze hast du gesetzt, die sie nicht überschreiten: sie dürfen die Erde nicht nochmals bedecken.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Quellen läßt er den Bächen zugehn: zwischen den Bergen rieseln sie dahin;

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

sie tränken alles Getier des Feldes, die Wildesel löschen ihren Durst;

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

an ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen ihr Lied aus den Zweigen erschallen.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Er tränkt die Berge aus seinem Himmelspalast: vom Segen deines Schaffens wird die Erde satt.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Gras läßt er sprossen für das Vieh und Pflanzen für den Bedarf der Menschen, um Brotkorn aus der Erde hervorgehn zu lassen und Wein, der des Menschen Herz erfreut;

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

um jedes Antlitz erglänzen zu lassen vom Öl und durch Brot das Herz des Menschen zu stärken.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Es trinken sich satt die Bäume des HERRN, die Zedern des Libanons, die er gepflanzt,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

woselbst die Vögel ihre Nester bauen, der Storch, der Zypressen zur Wohnung wählt.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Die hohen Berge gehören den Gemsen, die Felsen sind der Klippdachse Zuflucht.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Er hat den Mond gemacht zur Bestimmung der Zeiten, die Sonne, die ihren Niedergang kennt.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Läßt du Finsternis entstehn, so wird es Nacht, da regt sich alles Getier des Waldes:

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

die jungen Löwen brüllen nach Raub, indem sie von Gott ihre Nahrung fordern.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Geht die Sonne auf, so ziehn sie sich zurück und kauern in ihren Höhlen;

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

dann geht der Mensch hinaus an seine Arbeit und an sein Tagwerk bis zum Abend.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Wie sind deiner Werke so viele, o HERR! Du hast sie alle mit Weisheit geschaffen, voll ist die Erde von deinen Geschöpfen.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Da ist das Meer, so groß und weit nach allen Seiten: drin wimmelt es ohne Zahl von Tieren klein und groß.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Dort fahren die Schiffe einher; da ist der Walfisch, den du geschaffen, darin sich zu tummeln.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

Sie alle schauen aus zu dir hin, daß du Speise ihnen gebest zu seiner Zeit;

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

gibst du sie ihnen, so lesen sie auf; tust deine Hand du auf, so werden sie satt des Guten;

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

doch verbirgst du dein Angesicht, so befällt sie Schrecken; nimmst du weg ihren Odem, so sterben sie und kehren zurück zum Staub, woher sie gekommen.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Läßt du ausgehn deinen Odem, so werden sie geschaffen, und so erneust du das Antlitz der Erde.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Ewig bleibe die Ehre des HERRN bestehn, es freue der HERR sich seiner Werke!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Blickt er die Erde an, so erbebt sie; rührt er die Berge an, so stehn sie in Rauch.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Singen will ich dem HERRN mein Leben lang, will spielen meinem Gott, solange ich bin.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Möge mein Sinnen ihm wohlgefällig sein: ich will meine Freude haben am HERRN!

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Möchten die Sünder verschwinden vom Erdboden und die Gottlosen nicht mehr sein! – Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!