Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es merveilleusement grand; tu es revêtu de splendeur et de majesté.
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement; il étend les cieux comme une tenture.
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Il construit sa haute demeure avec les eaux; il fait des nuées son char; il se promène sur les ailes du vent.
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Il fait des vents ses messagers, des flammes de feu ses serviteurs.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Il a posé la terre sur ses bases; elle est inébranlable à jamais.
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement; les eaux se tenaient sur les montagnes.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
A ta menace, elles se retirèrent; au bruit de ton tonnerre, elles s'enfuirent.
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
Les montagnes s'élevèrent, les vallées s'abaissèrent au lieu que tu leur avais assigné.
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Tu as fixé pour les eaux une borne qu'elles ne passeront pas; elles ne reviendront pas couvrir la terre.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Il envoie des sources dans les vallées, et elles courent entre les montagnes.
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; les ânes sauvages y étanchent leur soif.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Les oiseaux habitent sur leurs bords, faisant résonner leur voix dans le feuillage.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
De sa haute demeure, il abreuve les montagnes; la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Il fait germer le foin pour le bétail et l'herbe pour le service de l'homme, faisant sortir la nourriture de la terre;
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
Et le vin qui réjouit le cœur de l'homme et fait resplendir son visage plus que l'huile; et le pain qui soutient le cœur de l'homme.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
Les arbres de l'Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban qu'il a plantés.
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
C'est là que les oiseaux font leurs nids; les cyprès sont la demeure de la cigogne;
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
Les hautes montagnes sont pour les bouquetins; les rochers sont la retraite des lapins.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Il a fait la lune pour marquer les temps; le soleil connaît son coucher.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Tu amènes les ténèbres, et la nuit vient, où toutes les bêtes des forêts se promènent.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander à Dieu leur pâture.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
Le soleil se lève; ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
Alors l'homme sort à son ouvrage, et à son travail jusqu'au soir.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
O Éternel, que tes œuvres sont en grand nombre! Tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Et cette grande et vaste mer! Là sont des animaux sans nombre, gros et petits.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
Là se promènent les navires, et ce Léviathan que tu as formé pour s'y jouer.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
Tous, ils s'attendent à toi, pour que tu leur donnes leur nourriture en son temps.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Tu la leur donnes, et ils la recueillent; tu ouvres ta main, et ils sont rassasiés de biens.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Caches-tu ta face? ils sont éperdus; retires-tu leur souffle? ils expirent, et retournent en leur poussière.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Envoies-tu ton esprit? ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
Que la gloire de l'Éternel dure à toujours! Que l'Éternel se réjouisse dans ses œuvres!
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Il regarde la terre et elle tremble; il touche les montagnes et elles fument.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
Je chanterai à l'Éternel tant que je vivrai; je psalmodierai à mon Dieu tant que j'existerai.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Que ma méditation lui soit agréable! Je me réjouirai en l'Éternel.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Que les pécheurs disparaissent de la terre, et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Éternel! Louez l'Éternel!
