Psalmet 104
1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, Thou art very great; Thou art clothed with glory and majesty.
2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;
Who coverest Thyself with light as with a garment, who stretchest out the heavens like a curtain;
3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
Who layest the beams of Thine upper chambers in the waters, who makest the clouds Thy chariot, who walkest upon the wings of the wind;
4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
Who makest winds Thy messengers, the flaming fire Thy ministers.
5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
Who didst establish the earth upon its foundations, that it should not be moved for ever and ever;
6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.
Thou didst cover it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
At Thy rebuke they fled, at the voice of Thy thunder they hasted away —
8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
The mountains rose, the valleys sank down — unto the place which Thou hadst founded for them;
9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
Thou didst set a bound which they should not pass over, that they might not return to cover the earth.
10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
Who sendest forth springs into the valleys; they run between the mountains;
11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
They give drink to every beast of the field, the wild asses quench their thirst.
12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
Beside them dwell the fowl of the heaven, from among the branches they sing.
13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
Who waterest the mountains from Thine upper chambers; the earth is full of the fruit of Thy works.
14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,
Who causeth the grass to spring up for the cattle, and herb for the service of man; to bring forth bread out of the earth,
15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
And wine that maketh glad the heart of man, making the face brighter than oil, and bread that stayeth man's heart.
16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon, which He hath planted;
17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
Wherein the birds make their nests; as for the stork, the fir-trees are her house.
18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
Who appointedst the moon for seasons; the sun knoweth his going down.
20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest do creep forth.
21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
The sun ariseth, they slink away, and couch in their dens.
23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
How manifold are Thy works, O LORD! In wisdom hast Thou made them all; the earth is full of Thy creatures.
25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
Yonder sea, great and wide, therein are creeping things innumerable, living creatures, both small and great.
26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.
There go the ships; there is leviathan, whom Thou hast formed to sport therein.
27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.
All of them wait for Thee, that Thou mayest give them their food in due season.
28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
Thou givest it unto them, they gather it; Thou openest Thy hand, they are satisfied with good.
29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
Thou hidest Thy face, they vanish; Thou withdrawest their breath, they perish, and return to their dust.
30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
Thou sendest forth Thy spirit, they are created; and Thou renewest the face of the earth.
31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
May the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in His works!
32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.
I will sing unto the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have any being.
34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.
Let my musing be sweet unto Him; as for me, I will rejoice in the LORD.
35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.
Let sinners cease out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah.
