Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Min sjæl, lov Herren! Herren min Gud, du er såre stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem på Vindens Vinger;

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Du fæsted Jorden på dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

du satte en Grænse, de ej kommer over, så de ikke igen skal tilhylle Jorden.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, så du frembringer Brød af Jorden

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

HERRENs Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Du skabte Månen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

De sniger sig bort, når Sol står op, og lægger sig i deres Huler;

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Mennesket går til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder på.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, både små og store;

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

De bier alle på dig, at du skal give dem Føde i Tide;

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

du giver dem den, og de sanker, du åbner din Hånd, og de mættes med godt.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Du skjuler dit Åsyn, og de forfærdes; du tager deres Ånd, og de dør og vender tilbage til Støvet;

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

du sender din Ånd, og de skabes, Jordens Åsyn fornyer du.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

HERRENs Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Jeg vil synge for HERREN, så længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Måtte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!