Psalmet 104

1 Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.

Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.

2 Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejtë si një çadër;

Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.

3 ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.

Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.

4 I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.

Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.

5 Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.

Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.

6 Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobe; ujërat ishin ndalur mbi malet.

Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.

7 Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.

De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.

8 Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.

Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.

9 Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërxenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.

Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.

10 Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,

Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.

11 dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.

De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.

12 Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.

Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.

13 Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.

Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.

14 Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,

Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.

15 dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.

Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.

16 Kështu ngopen drurët e Zotit dhe kedrat e Libanit që ai ka mbjellë;

Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;

17 aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.

der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.

18 Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.

De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.

19 Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.

Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.

20 Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.

Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.

21 Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.

De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.

22 Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.

Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.

23 Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.

Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.

24 Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.

Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.

25 Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;

Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.

26 e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t’u tallur në të.

Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.

27 Të gjithë presin që ti t’u japësh ushqimin në kohën e duhur.

De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.

28 Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.

Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.

29 Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.

Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.

30 Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.

Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.

31 Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;

Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!

32 ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.

Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.

33 Unë do t’i këndoj Zotit deri sa të kem jetë; do t’i këndoj lavde Perëndisë tim deri sa të jem.

Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.

34 Le të jetë mendimi im i pëlqyer prej tij; unë do të ngazëllohem tek Zoti.

Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.

35 Le të zhduken mëkatarët nga toka dhe të pabesët mos qofshin më. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja.

Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.