Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Oración de alguien que está sufriendo y está cansado, encomendando sus problemas al el Señor. Por favor, Señor, ¡escucha mi oración! ¡Escucha mi clamor a ti pidiendo ayuda!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

¡No escondas tu rostro de mí en mis horas de angustia! Vuélvete y escúchame, y responde rápido cuando llamo.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

¡Porque mi vida está desapareciendo como el humo; siento como si mi cuerpo estuviera en llamas!

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

¡Soy como la grama que se secó, y se marchitó, ya ni recuerdo cuándo debo comer!

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mis gemidos me han revestido; mis huesos se dejan ver a través de mi piel.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Soy como un búho del desierto, como una pequeña lechuza entre las ruinas.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

No puedo conciliar el sueño. Soy como un pájaro solitario en la azotea.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Mis enemigos se mofan de mí. Se burlan y maldicen en mi nombre.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Las cenizas son mi comida; mis lágrimas gotean encima de mi bebida,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Por tu hostilidad y tu enojo, me recogiste y me volviste arrojar bien lejos.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Mi vida se desvanece lentamente como sombras nocturnas, me estoy marchitando como la grama.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Pero tú, Señor, reinarás para siempre, tu gloria perdurará por todas las generaciones.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Te levantarás y tendrás piedad de Jerusalén, porque es tiempo de que seas gentil con la ciudad, el tiempo ha llegado.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Porque las personas que te siguen aman sus piedras; ¡valoran incluso su polvo!

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Entonces las naciones te temerán, Señor; todos los reyes de la tierra se postrarán ante tu presencia.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Porque el Señor reconstruirá Jerusalén; y aparecerá con gloria.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Atenderá las oraciones de los desamparados; no ignorará sus pedidos.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Que esto sea recordado por las generaciones futuras, para que las personas que aún no han nacido alaben al Señor:

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Porque él mira desde los cielos, desde lo más alto de su lugar santo; él observa a la tierra desde su trono,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

para responder a los lamentos de los prisioneros, para liberar a los hijos de la muerte.

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Y como resultadoj la maravillosa naturaleza del Señor será alabada en Jerusalén con alabanzas,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

cuando las personas de todos los reinos se reúnan para adorar al Señor.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Pero, en cuanto a mí, él me quitó la salud cuando era joven, acortando mi vida.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Clamé al Señor, “Mi Dios, ¡No me arrebates mi vida mientras aún soy joven! Tú eres el único que vive para siempre.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Hace mucho tiempo creaste la tierra; hiciste los cielos.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Y ellos llegarán a su fin, pero tú no. Todos ellos se desgastarán como la ropa, y tú los cambiarás y los tirarás.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Pero tú eres el único que vive para siempre; tus años nunca llegarán a un fin.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Nuestros hijos vivirán contigo, y los hijos de nuestros hijos crecerán en tu presencia”.