Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Usliši mojo molitev, oh Gospod in moje vpitje naj pride do tebe.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Svojega obraza ne skrivaj pred menoj na dan, ko sem v stiski; nagni k meni svoje uho. Na dan, ko kličem, mi naglo odgovori.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Kajti moji dnevi so použiti kakor dim in moje kosti so sežgane kakor ognjišče.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Moje srce je prizadeto in ovenelo kakor trava, tako da pozabljam jesti svoj kruh.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Zaradi glasu mojega stokanja se moje kosti lepijo na mojo kožo.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Podoben sem pelikanu iz divjine; podoben sem sovi v puščavi.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Bedim in sem kakor vrabec sam na strehi.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Moji sovražniki me ves dan grajajo in tisti, ki so besni name, prisegajo zoper mene.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Kajti pepel sem jedel kakor kruh in svojo pijačo sem mešal z jokom,

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

zaradi tvojega ogorčenja in tvojega besa, kajti vzdignil si me in me vrgel dol.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Moji dnevi so kakor senca, ki se zmanjšuje in izsušen sem kakor trava.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Toda ti, oh Gospod, boš ostal na veke in tvoj spomin vsem rodovom.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Vstal boš in imel usmiljenje do Siona, kajti čas, da mu [izkažeš] naklonjenost, da, določeni čas je prišel.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Kajti tvoji služabniki uživajo v njegovih kamnih in so naklonjeni njegovemu prahu.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Tako se bodo pogani bali Gospodovega imena in vsi kralji zemlje tvoje slave.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Ko bo Gospod zgradil Sion, se bo prikazal v svoji slavi.

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Upošteval bo molitev revežev in ne bo preziral njihove molitve.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

To bo zapisano za prihajajoči rod; in ljudstvo, ki bo ustvarjeno, bo hvalilo Gospoda.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Kajti on je pogledal dol iz višine svojega svetišča, z nebes je Gospod pogledal zemljo,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

da usliši stokanje jetnika, da osvobodi tiste, ki so določeni za smrt,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

da oznani Gospodovo ime na Sionu in njegovo hvalo v Jeruzalemu,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

ko se zberejo skupaj ljudstva in kraljestva, da služijo Gospodu.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Oslabil je mojo moč na poti, skrajšal je moje dneve.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Rekel sem: »Oh moj Bog, ne odstrani me v sredi mojih dni; tvoja leta so skozi vse rodove.«

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Od davnine si položil temelj zemlji in nebo je delo tvojih rok.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Ta [dva] bosta izginila, toda ti boš ostal. Da, vsa se bosta postarala kakor obleka; zamenjal ju boš kakor suknjo in bosta zamenjani,

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

toda ti si isti in tvoja leta ne bodo imela konca.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Otroci tvojih služabnikov bodo nadaljevali in njihovo seme bo utrjeno pred teboj.