Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Ég er ekkert nema skinn og bein.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“