Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Das Gebet eines Elenden, wenn er verzagt ist / und seine Klage vor Jahwe ergießt.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Jahwe, höre doch mein Gebet, / Laß meinen Notschrei zu dir dringen!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, / Wenn ich in Bedrängnis bin! / O neige dein Ohr zu mir, / Wenn ich zu dir rufe. / Erhöre mich eilend!

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Denn meine Tage sind wie ein Rauch vergangen, / Mein Gebein ist durchglüht wie ein Herd.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Mein Herz ist wie Gras, vom Glutwind getroffen: es ist verdorrt; / Denn ich habe sogar vergessen, mein Brot zu genießen.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Vor lautem Jammern / Klebt mein Gebein mir am Fleisch.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, / Ich bin wie ein Käuzlein in Trümmerstätten.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Nachts bin ich schlaflos wie ein Vogel, / Der einsam sitzt auf dem Dach.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Allzeit schmähen mich meine Feinde; / Die wider mich rasen, schwören bei mir.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Denn Asche hab ich als Brot gegessen / Und mein Getränk mit Tränen gemischt.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Dein Grimm und Zorn hat das bewirkt: / Du hast mich vom Boden gehoben, dann niedergeschleudert.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Meine Tage sind wie ein langer Schatten, / Und ich selbst verdorre wie Gras.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du aber, Jahwe, wirst ewig thronen, / Dein Gedächtnis währt in allen Geschlechtern.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Du wirst dich erheben, dich Zions erbarmen. / Denn Zeit ist's, ihm Gnade zu schenken: die Stunde ist da.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Denn deine Knechte lieben seine Steine, / Und sein Schutt erfüllt sie mit Jammer.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Dann werden die Heiden Jahwes Namen fürchten / Und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

Wenn Jahwe Zion hat neugebaut, / In seinem Glanze erschienen ist.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Er hat ja der Heimatlosen Gebet erhört / Und nicht verachtet ihr Flehen.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

Dies soll verzeichnet werden für spätre Geschlechter. / Ein Volk, das erst noch ins Dasein tritt, / Soll Jah lobpreisen.

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

Denn er hat herabgeschaut von seiner heiligen Höhe, / Jahwe hat vom Himmel zur Erde geblickt,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

Um der Gefangnen Seufzen zu hören, / Die dem Tode Verfallnen freizumachen,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

Damit man in Zion von Jahwes Namen erzähle, / Von seinem Ruhm in Jerusalem,

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Wenn die Völker alle zusammenkommen / Und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Auf dem Wege hat er meine Kraft gebrochen, / Er hat meine Tage verkürzt.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Nun ruf ich: "Mein Gott, raffe mich nicht weg / In der Hälfte meiner Tage!" / Deine Jahre währen ja / Bis in die fernsten Geschlechter.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Vorzeiten hast du die Erde gegründet, / Und die Himmel sind deiner Hände Werk.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Sie werden vergehn, du aber bleibst. / Sie alle veralten wie ein Kleid. / Du wirst sie wechseln wie ein Gewand, / Und sie werden verschwinden.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Du aber bleibst immer derselbe, / Und deine Jahre werden nicht enden. Deiner Knechte Kinder werden in Ruhe wohnen, / Und ihre Nachkommen werden vor dir bestehn.