Psalmet 102
1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.
A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.
Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.
For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.
Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.
From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.
I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.
I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.
All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.
Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.
From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.
My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.
And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.
Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.
For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,
And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.
For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.
He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,
This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,
For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;
To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,
To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.
In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.
He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.
I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;
Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.
They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.
And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.
The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!
