Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

(Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.