Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.