Psalmet 10

1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Why do you stand, Lord, so far away, hiding yourself in times of trouble?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

The wicked, in their pride, are pursuing the helpless: let them be caught in the schemes they have plotted.

3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

For the wicked boasts of their wanton greed; the robber despises the Lord, and curses him,

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.

in wicked pride, thinks: God doesn’t care, God doesn’t call to account.

5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Never a season that they do not prosper; your judgments are far above out of their sight: they scoff at their foes.

6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.

Each says in their heart, ‘I will never be shaken; I will live for all time untouched by misfortune.’

7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Their mouths are full of deceit and oppression: under their tongues lurks mischief and wrong.

8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Lying in secret in some village ambush, and stealthily watching, they murder the innocent.

9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

Like a lion that lurks in a secret lair they lurk intending to catch the defenceless; to seize them, to drag them away in their net.

10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Their victims are crushed, sink down to the ground. Under their claws the hapless fall.

11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.

The wicked say in their hearts that God has forgotten, has hidden his face, will see nothing.

12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Arise, Lord, lift up your hand, do not forget the cry of the wretched.

13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.

Why do the wicked treat God with contempt, and say in their hearts, ‘God doesn’t care’?

14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

You have seen the trouble and sorrow; you mark it all, and will take it in hand. The hapless can count on you, helper of orphans.

15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Break the arm of the wicked and evil: search out their sin, till no more be found.

16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

The Lord is king forever and ever: the nations will vanish from his land.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Lord, you have heard the desire of the humble, inclining your ear, strengthening their hearts,

18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

rights you have won for the crushed and the orphan, so no one on earth may strike terror again.