Psalmet 10
1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?
Why, YHWH, do You stand at a distance? Do You hide in times of adversity?
2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,
Through the pride of the wicked, Is the poor inflamed, They are caught in schemes that they devised.
3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.
Because the wicked has boasted Of the desire of his soul, And he has blessed a dishonest gainer, He has despised YHWH.
4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.
The wicked does not inquire according to the height of his face. “There is no God!” [are] all his schemes.
5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.
His ways writhe at all times, Your judgments [are] on high before him, All his adversaries—he puffs at them.
6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.
He has said in his heart, “I am not moved, [And am] not in calamity to generation and generation.”
7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.
His mouth is full of oaths, And deceits, and fraud: Under his tongue [is] perverseness and iniquity,
8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.
He sits in an ambush of the villages, He slays the innocent in secret places. His eyes secretly watch for the afflicted,
9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.
He lies in wait in a secret place, as a lion in a covert. He lies in wait to catch the poor, He catches the poor, drawing him into his net.
10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.
He is bruised—he bows down, The afflicted has fallen by his mighty ones.
11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.
He said in his heart, “God has forgotten, He has hid His face, He has never seen.”
12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.
Arise, O YHWH! O God, lift up Your hand! Do not forget the humble.
13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.
Why has the wicked despised God? He has said in his heart, “It is not required.”
14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.
You have seen, For You behold perverseness and anger; By giving into Your hand, The afflicted leave [it] on You, You have been a helper of the fatherless.
15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.
Break the arm of the wicked and the evil, Seek out his wickedness, find none;
16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.
YHWH [is] King for all time and forever, The nations have perished out of His land!
17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,
You have heard the desire of the humble, O YHWH. You prepare their heart; You cause Your ear to attend,
18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.
To judge the fatherless and bruised: He adds no more to oppress—man of the earth!
