Psalmet 10
1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?
Why stand you afar off, O LORD? why hide you yourself in times of trouble?
2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,
The wicked in his pride does persecute the poor: let them be taken in the devices that they have imagined.
3 sepse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.
For the wicked boasts of his heart’s desire, and blesses the covetous, whom the LORD abhors.
4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: “Perëndia nuk ekziston”.
The wicked, through the pride of his countenance, will not seek after God: God is not in all his thoughts.
5 Rrugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.
His ways are always grievous; your judgments are far above out of his sight: as for all his enemies, he puffs at them.
6 Ai thotë në zemër të tij: “Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe”.
He has said in his heart, I shall not be moved: for I shall never be in adversity.
7 Goja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.
His mouth is full of cursing and deceit and fraud: under his tongue is mischief and vanity.
8 Ai rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.
He sits in the lurking places of the villages: in the secret places does he murder the innocent: his eyes are privately set against the poor.
9 Ai rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.
He lies in wait secretly as a lion in his den: he lies in wait to catch the poor: he does catch the poor, when he draws him into his net.
10 Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.
He crouches, and humbles himself, that the poor may fall by his strong ones.
11 Ai thotë në zemër të tij: “Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë”.
He has said in his heart, God has forgotten: he hides his face; he will never see it.
12 Çohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.
Arise, O LORD; O God, lift up your hand: forget not the humble.
13 Pse i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: “Ti nuk do t’i kërkosh llogari”.
Why does the wicked scorn God? he has said in his heart, You will not require it.
14 Por ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.
You have seen it; for you behold mischief and spite, to requite it with your hand: the poor commits himself to you; you are the helper of the fatherless.
15 Thyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.
Break you the arm of the wicked and the evil man: seek out his wickedness till you find none.
16 Zoti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.
The LORD is King for ever and ever: the heathen are perished out of his land.
17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,
LORD, you have heard the desire of the humble: you will prepare their heart, you will cause your ear to hear:
18 për t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.
To judge the fatherless and the oppressed, that the man of the earth may no more oppress.
