Fjalët e urta 1
1 Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,
Detta är Salomos Ordspråk, Davids sons, Israels Konungs;
2 për të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;
Till att deraf lära vishet och tukt;
3 për të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,
Förstånd, klokhet, rättfärdighet, dom och fromhet;
4 për t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.
Att de fåkunnige måga varda vise, och de ynglingar förnuftige och försigtige.
5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,
Den der vis är, han hörer till, och förbättrar sig; och den der förståndig är, han tager vid råd;
6 për të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.
Att han skall förstå ordspråk, och deras uttydelse; de visas läro, och deras gåtor.
7 Frika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.
Herrans fruktan är begynnelsen till att lära; de galna förakta vishet och tuktan.
8 Dëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,
Min son, hör dins faders tuktan, och förlåt icke dine moders bud;
9 sepse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.
Ty detta är dino hufvude en skön prydning, och en kedja om din hals.
10 Biri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,
Min son, om skalkar locka dig, så följ icke;
11 në qoftë se thonë: “Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;
Om de säga: Gack med oss, vi vilje vakta efter blod, och gildra för den oskyldiga utan sak;
Vi vilje dem uppsluka lefvande, såsom helvetet; och de fromma, såsom dem der neder i grafvena fara; (Sheol h7585)
13 ne do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;
Vi vilje finna stora ägodelar; vi vilje fylla vår hus med rof;
14 ti do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme”;
Vågat med oss; en pung skall vara allas våras.
15 biri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,
Min son, vandra intet den vägen med dem; vakta din fot för deras stig.
16 sepse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.
Ty deras fötter löpa till det ondt är, och skynda sig till att utgjuta blod.
17 Shtrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;
Ty det är fåfängt utkasta nät för foglarnas ögon;
18 por këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.
Och vakta de sjelfve efter hvarsannars blod; och den ene står efter den andras lif.
19 Të tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.
Alltså göra alle girige, att den ene tager dem andra lifvet bort.
20 Dituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;
Visheten klagar ute, och låter höra sig på gatomen.
21 ajo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;
Hon ropar i partomen ut för folket; hon talar sin ord i stadenom:
22 “Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?
Huru länge viljen I, fåkunnige, fåkunnige vara; och de bespottare lust hafva till gabberi, och de galne hata lärdom?
23 Ejani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.
Vänder eder till mitt straff; si, jag vill utsäga eder min anda, och göra eder min ord kunnig.
24 Sepse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,
Efter jag nu kallar, och I neken det; jag räcker mina hand ut, och ingen aktar dertill;
25 përkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,
Och I låten fara all min råd, och viljen icke mitt straff;
26 edhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,
Så vill jag ock le åt edro ofärd, och begabba eder, när det kommer som I frukten;
27 kur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.
När öfver eder kommer, såsom en storm, det I frukten, och edor ofärd såsom ett väder; när öfver eder kommer ångest och nöd.
28 Atëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.
Då skola de åkalla mig, men jag skall intet svara; de skola bittida söka mig, och intet finna;
29 Sepse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,
Derföre, att de hatade lärdom, och ville icke hafva Herrans fruktan;
30 nuk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.
Ville icke mitt råd, och lastade all min straff.
31 Prandaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.
Så skola de äta af sins väsendes frukt, och af sin råd mätte varda;
32 Sepse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;
Att de fåkunnigas luste dräper dem, och de galnas lycka förgör dem.
33 por ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe”.
Men den mig hörer, han skall säker blifva, och nog hafva, och för intet ondt frukta.
