Fjalët e urta 1
1 Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,
Prièe Solomuna sina Davidova, cara Izrailjeva,
2 për të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;
Da se poznaje mudrost i nastava, da se razumiju rijeèi razumne,
3 për të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,
Da se prima nastava u razumu, u pravdi, u sudu i u svemu što je pravo,
4 për t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.
Da se daje ludima razboritost, mladiæima znanje i pomnjivost.
5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,
Mudar æe slušati i više æe znati, i razuman æe steæi mudrost,
6 për të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.
Da razumije prièe i znaèenje, rijeèi mudrijeh ljudi i zagonetke njihove.
7 Frika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.
Poèetak je mudrosti strah Gospodnji; ludi preziru mudrost i nastavu.
8 Dëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,
Slušaj, sine, nastavu oca svojega, i ne ostavljaj nauke matere svoje.
9 sepse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.
Jer æe biti vijenac od milina oko glave tvoje, i grivna na grlu tvom.
10 Biri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,
Sine moj, ako bi te mamili grješnici, ne pristaj;
11 në qoftë se thonë: “Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;
Ako bi rekli: hodi s nama da vrebamo krv, da zasjedamo pravome ni za što;
Proždrijeæemo ih kao grob žive, i svekolike kao one koji slaze u jamu; (Sheol h7585)
13 ne do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;
Svakojakoga blaga dobiæemo, napuniæemo kuæe svoje plijena;
14 ti do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme”;
Bacaæeš ždrijeb svoj s nama; jedan æe nam tobolac biti svjema;
15 biri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,
Sine moj, ne idi na put s njima, èuvaj nogu svoju od staze njihove.
16 sepse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.
Jer nogama svojim trèe na zlo i hite da proljevaju krv.
17 Shtrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;
Jer se uzalud razapinje mreža na oèi svakoj ptici;
18 por këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.
A oni vrebaju svoju krv i zasjedaju svojoj duši.
19 Të tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.
Taki su putovi svijeh lakomijeh na dobitak, koji uzima dušu svojim gospodarima.
20 Dituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;
Premudrost vièe na polju, na ulicama pušta glas svoj;
21 ajo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;
U najveæoj vrevi vièe, na vratima, u gradu govori svoje besjede:
22 “Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?
Ludi, dokle æete ljubiti ludost? i potsmjevaèima dokle æe biti mio potsmijeh? i bezumni dokle æe mrziti na znanje?
23 Ejani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.
Obratite se na karanje moje; evo, izasuæu vam duh svoj, kazaæu vam rijeèi svoje.
24 Sepse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,
Što zvah, ali ne htjeste, pružah ruku svoju, ali niko ne mari,
25 përkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,
Nego odbaciste svaki savjet moj, i karanja mojega ne htjeste primiti;
26 edhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,
Zato æu se i ja smijati vašoj nevolji, rugaæu se kad doðe èega se bojite;
27 kur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.
Kad kao pustoš doðe èega se bojite, i pogibao vaša kao oluja kad doðe, kad navali na vas nevolja i muka.
28 Atëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.
Tada æe me zvati, ali se neæu odazvati; rano æe tražiti, ali me neæe naæi.
29 Sepse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,
Jer mrziše na znanje, i straha Gospodnjega ne izabraše;
30 nuk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.
Ne pristaše na moj svjet, i preziraše sva karanja moja.
31 Prandaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.
Zato æe jesti plod od putova svojih, i nasitiæe se savjeta svojih.
32 Sepse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;
Jer æe lude ubiti mir njihov, i bezumne æe pogubiti sreæa njihova.
33 por ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe”.
Ali ko me sluša, boraviæe bezbrižno, i biæe na miru ne bojeæi se zla.
