Fjalët e urta 1
1 Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,
[Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,
2 për të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;
ad sciendam sapientiam et disciplinam;
3 për të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,
ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem:
4 për t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.
ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus.
5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,
Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit.
6 për të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.
Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum.
7 Frika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.
Timor Domini principium sapientiæ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.]
8 Dëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,
[Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
9 sepse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.
ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 Biri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,
Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 në qoftë se thonë: “Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;
Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini; abscondamus tendiculas contra insontem frustra;
deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum; (Sheol h7585)
13 ne do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;
omnem pretiosam substantiam reperiemus; implebimus domos nostras spoliis:
14 ti do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme”;
sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum:
15 biri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,
fili mi, ne ambules cum eis; prohibe pedem tuum a semitis eorum:
16 sepse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.
pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 Shtrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;
Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum.
18 por këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.
Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 Të tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.
Sic semitæ omnis avari: animas possidentium rapiunt.]
20 Dituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;
[Sapientia foris prædicat; in plateis dat vocem suam:
21 ajo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;
in capite turbarum clamitat; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
22 “Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?
Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
23 Ejani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.
convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 Sepse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,
Quia vocavi, et renuistis; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret:
25 përkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,
despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 edhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,
Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
27 kur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.
Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit; quando venerit super vos tribulatio et angustia:
28 Atëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.
tunc invocabunt me, et non exaudiam; mane consurgent, et non invenient me:
29 Sepse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,
eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 nuk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.
nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 Prandaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.
Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 Sepse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;
Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 por ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe”.
Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.]
