Fjalët e urta 1
1 Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,
Spreuken van Salomon, den zoon van David, Den koning van Israël:
2 për të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;
Ze leren u kennen wijsheid en tucht, Ze geven u begrip voor verstandige woorden;
3 për të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,
Ze voeden u op tot heilzame tucht, Rechtschapenheid, plichtsbesef en oprechtheid.
4 për t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.
Aan de onnozelen schenken ze ervaring, Aan jonge mensen doordachte kennis.
5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,
Als een wijze ze hoort, zal hij zijn inzicht verdiepen, Een verstandig mens zal er ideeën door krijgen;
6 për të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.
Spreuk en strikvraag zal hij doorzien, De woorden der wijzen en hun problemen.
7 Frika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.
Het ontzag voor Jahweh is de grondslag der wijsheid; Maar ongelovigen lachen om wijsheid en tucht.
8 Dëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,
Mijn zoon, luister dus naar de wenken van uw vader, Sla niet in de wind, wat uw moeder u leerde;
9 sepse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.
Want het siert uw hoofd als een krans, Uw hals als een snoer.
10 Biri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,
Mijn zoon, als zondaars u willen verleiden, stem niet toe,
11 në qoftë se thonë: “Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;
Als ze u zeggen: Ga met ons mee, Laat ons loeren op bloed, Laat ons zo maar onschuldigen belagen,
Gelijk de onderwereld hen levend verslinden, Als zij, die ten grave dalen, geheel en al; (Sheol h7585)
13 ne do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;
Allerlei kostbare schatten zullen we vinden, Onze huizen vullen met buit;
14 ti do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme”;
Ge moogt meeloten in onze kring, Eén buidel zullen we samen delen!
15 biri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,
Mijn zoon, ga dan niet met hen mee, En houd uw voet af van hun pad;
16 sepse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.
Want hun voeten ijlen naar het kwade, En haasten zich, om bloed te vergieten.
17 Shtrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;
Maar zoals het niet geeft, of het net wordt gespannen, Terwijl alle vogels het zien:
18 por këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.
Zo loeren ze slechts op hun eigen bloed, En belagen ze hun eigen leven!
19 Të tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.
Zo gaat het allen, die uit zijn op oneerlijke winst: Deze beneemt zijn bezitters het leven.
20 Dituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;
De wijsheid roept luid in de straten, Op de pleinen verheft ze haar stem;
21 ajo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;
Ze roept op de tinne der muren, En spreekt aan de ingang der poorten:
22 “Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?
Hoe lang nog, dommen, blijft gij liever onnozel, Blijven de eigenwijzen verwaand, Willen de dwazen van geen wijsheid horen?
23 Ejani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.
Keert u tot mijn vermaning; Dan stort ik mijn geest over u uit, En maak u mijn woorden bekend.
24 Sepse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,
Maar zo ge weigert, als ik roep, En niemand er op let, als ik mijn hand verhef;
25 përkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,
Zo ge mijn raad geheel en al in de wind slaat, En van mijn vermaning niet wilt weten:
26 edhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,
Zal ik lachen, wanneer het u slecht gaat, Zal ik spotten, wanneer uw verschrikking komt als een onweer;
27 kur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.
Wanneer uw ongeluk nadert als een orkaan, Wanneer benauwdheid en angst u overvallen!
28 Atëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.
Dan zal men mij roepen, maar zal ik niet antwoorden, Zal men mij zoeken, maar mij niet vinden!
29 Sepse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,
Omdat ze van wijsheid niets wilden weten, En het ontzag voor Jahweh niet hebben verkozen,
30 nuk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.
Van mijn raad niets moesten hebben, En al mijn vermaan in de wind hebben geslagen:
31 Prandaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.
Zullen ze eten de vrucht van hun wandel, Verzadigd worden met wat ze beraamden.
32 Sepse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;
Want de onnozelen komen door hun onverschilligheid om, De dwazen storten door hun lichtzinnigheid in het verderf;
33 por ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe”.
Maar die naar mij luistert, zal in veiligheid wonen, Bevrijd van de vrees voor de rampen!
