Fjalët e urta 1
1 Fjalët e urta të Salomonit, birit të Davidit, mbret i Izraelit,
Přísloví Šalomouna syna Davidova, krále Izraelského,
2 për të njohur diturinë dhe për të mësuar gjykimet e mënçura;
Ku poznání moudrosti a cvičení, k vyrozumívání řečem rozumnosti,
3 për të ditur si të veprosh me urti, me drejtësi, me gjykim dhe ndershmëri,
K dosažení vycvičení v opatrnosti, spravedlnosti, soudu a toho, což pravého jest,
4 për t’u dhënë shkathtësi njerëzve të thjeshtë, njohje dhe reflektim të riut.
Aby dána byla hloupým důmyslnost, mládenečku umění a prozřetelnost.
5 I urti do të dëgjojë dhe do të rritë diturinë e tij; njeriu i zgjuar do të përfitojë këshilla të urta,
Když poslouchati bude moudrý, přibude mu umění, a rozumný bude vtipnější,
6 për të kuptuar një sentencë dhe një enigmë, fjalët e të urtëve dhe thëniet e tyre të errëta.
K srozumění podobenství, a výmluvnosti řeči moudrých a pohádkám jejich.
7 Frika e Zotit është fillimi i njohjes; por njerëzit e pamend përçmojnë diturinë dhe arsimin.
Bázeň Hospodinova jest počátek umění, moudrostí a cvičením pohrdají blázni.
8 Dëgjo, o biri im, mësimet e atit tënd dhe mos i lër pas dore mësimet e nënes sate,
Poslouchej, synu můj, cvičení otce svého, a neopouštěj naučení matky své.
9 sepse janë një nur që zbukuron kokën tënde dhe një stoli në qafën tënde.
Neboť to přidá příjemnosti hlavě tvé, a bude zlatým řetězem hrdlu tvému.
10 Biri im, në qoftë se mëkatarët duan të të mashtrojnë, mos prano,
Synu můj, jestliže by tě namlouvali hříšníci, nepřivoluj.
11 në qoftë se thonë: “Eja me ne; kemi ngritur një pritë për të derdhur gjak; i ngritëm gracka të pafajmit pa ndonjë shkak;
Jestliže by řekli: Poď s námi, úklady čiňme krvi, skryjeme se proti nevinnému bez ostýchání se;
Sehltíme je jako hrob za živa, a v cele jako ty, jenž sstupují do jámy; (Sheol h7585)
13 ne do të gjejmë lloj-lloj pasurish të çmueshme, do t’i mbushim shtëpitë tona me plaçka;
Všelijakého drahého zboží dosáhneme, naplníme domy své loupeží;
14 ti do ta hedhësh në short pjesën tënde me ne, dhe të gjithë ne do të kemi një qese të vetme”;
Vrz los svůj mezi nás, měšec jeden budeme míti všickni:
15 biri im, mos shko me ta në po atë rrugë, ndale hapin nga shtegu i tyre,
Synu můj, nevycházej na cestu s nimi, zdrž nohu svou od stezky jejich;
16 sepse këmbët e tyre turren drejt së keqes dhe ata nxitojnë të derdhin gjak.
Nebo nohy jejich ke zlému běží, a pospíchají k vylévání krve.
17 Shtrihet më kot rrjeta përpara çdo lloji zogjsh;
Jistě, že jakož nadarmo roztažena bývá sít před očima jakéhokoli ptactva,
18 por këta kurdisin prita kundër gjakut të vet dhe ngrenë kurthe kundër vetë jetës së tyre.
Tak tito proti krvi své ukládají, skrývají se proti dušem svým.
19 Të tilla janë rrugët e çdo njeriu të etur për pasuri; ajo ia heq jetën atyre që e kanë.
Takovéť jsou cesty každého dychtícího po zisku, duši pána svého uchvacuje.
20 Dituria bërtet nëpër rrugë, zëri i saj dëgjohet nëpër sheshe;
Moudrost vně volá, na ulicech vydává hlas svůj.
21 ajo thërret në vendet ku ka turma dhe ligjëron në hyrje të portave të qytetit;
V největším hluku volá, u vrat brány, v městě, a výmluvnosti své vypravuje, řka:
22 “Deri kur, o njerëz të thjeshtë, do t’ju pëlqejë thjeshtësia dhe tallësit do të kënaqen duke u tallur dhe budallenjtë do të urrejnë dijen?
Až dokud hloupí milovati budete hloupost, a posměvači posměch sobě libovati, a blázni nenáviděti umění?
23 Ejani në vete nga qortimi im; ja, unë do të derdh mbi ju Frymën time dhe do t’ju bëj të njohura fjalët e mia.
Obraťtež se k domlouvání mému. Hle, vynáším vám ducha svého, a v známost vám uvodím slova svá.
24 Sepse unë thirra dhe ju nuk keni dashur, shtriva dorën time dhe askush prej jush nuk i kushtoi vëmendje,
Poněvadž jsem volala, a odpírali jste; vztahovala jsem ruku svou, a nebyl, kdo by pozoroval,
25 përkundrazi hodhët poshtë të gjitha këshillat e mia dhe nuk pranuat ndreqjen time,
Anobrž strhli jste se všeliké rady mé, a trestání mého jste neoblíbili:
26 edhe unë do të qesh me fatkeqësinë tuaj, do të tallem kur të vijë ajo që ju druani,
Pročež i já v bídě vaší smáti se budu, posmívati se budu, když přijde to, čehož se bojíte,
27 kur ajo që druani të vijë si një furtunë, dhe fatkeqësia juaj të vijë si një stuhi, kur t’ju mbulojnë fatkeqësia dhe ankthi.
Když přijde jako hrozné zpuštění to, čehož se bojíte, a bída vaše jako bouře nastane, když přijde na vás trápení a ssoužení.
28 Atëherë ata do të më thërrasin mua, por unë nuk do të përgjigjem; do të më kërkojnë me kujdes, por nuk do të më gjejnë.
Tehdy volati budou ke mně, a nevyslyším; ráno hledati mne budou, a nenaleznou mne.
29 Sepse kanë urryer dijen dhe nuk kanë zgjedhur frikën e Zotit,
Proto že nenáviděli umění, a bázně Hospodinovy nevyvolili,
30 nuk kanë dashur të pranojnë këshillën time dhe kanë përbuzur të gjitha qortimet e mia.
Aniž povolili radě mé, ale pohrdali všelikým domlouváním mým.
31 Prandaj do të hanë frytin e sjelljes së tyre dhe do të ngopen me këshillat e tyre.
Protož jísti budou ovoce skutků svých, a radami svými nasyceni budou.
32 Sepse përdalja e njerëzve të thjeshtë i vret dhe qetësia e rreme e budallenjve i zhduk;
Nebo pokoj hloupých zmorduje je, a štěstí bláznů zahubí je.
33 por ai që më dëgjon do të banojë një vend të sigurt, do të jetë me të vërtetë i qetë, pa frikë nga çfarëdo e keqe”.
Ale kdož mne poslouchá, bydliti bude bezpečně, pokoj maje před strachem zlých věcí.
