Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»