Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

In summis, excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans,

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur, dicens:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Intelligite parvuli astutiam, et insipientes animadvertite.

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum: et aperientur labia mea, ut recta prædicent.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Iusti sunt omnes sermones mei, non est in eis pravum quid, neque perversum.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

recti sunt intelligentibus, et æqui invenientibus scientiam.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Accipite disciplinam meam, et non pecuniam: doctrinam magis, quam aurum eligite.

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis: et omne desiderabile ei non potest comparari.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Ego sapientia habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Timor Domini odit malum: arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue detestor.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Meum est consilium, et æquitas, mea est prudentia, mea est fortitudo.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Per me reges regnant, et legum conditores iusta decernunt:

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Per me principes imperant, et potentes decernunt iustitiam.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Ego diligentes me diligo: et qui mane vigilant ad me, invenient me.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Mecum sunt divitiæ, et gloria, opes superbæ, et iustitia.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Melior est enim fructus meus auro, et lapide pretioso, et genimina me argento electo.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

In viis iustitiæ ambulo, in medio semitarum iudicii,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Ab æterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram: necdum fontes aquarum eruperant:

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

necdum montes gravi mole constiterant: ante colles ego parturiebar:

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terræ.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Quando præparabat cælos, aderam: quando certa lege, et gyro vallabat abyssos:

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

quando æthera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum:

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos: quando appendebat fundamenta terræ:

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

Cum eo eram cuncta componens: et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore;

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

ludens in orbe terrarum: et deliciæ meæ esse, cum filiis hominum.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Nunc ergo filii audite me: Beati, qui custodiunt vias meas.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abiicere eam.

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino:

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

qui autem in me peccaverit, lædet animam suam. Omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.