Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Wohlan, die Weisheit ruft, und die Einsicht läßt ihre Stimme erschallen.

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Oben auf den Höhen am Wege, mitten auf den Steigen hat sie sich aufgestellt.

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

Neben den Thoren, wo die Stadt sich öffnet, am Eingange der Pforten ertönen ihre Rufe:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

An euch, ihr Männer, ergeht mein Ruf, und meine Stimme an die Menschenkinder.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

Begreift, ihr Einfältigen, Gescheidheit, und ihr Thoren, begreift Verstand!

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Hört zu, denn was edel ist, will ich reden, und meine Lippen sollen sich öffnen zu dem, was recht ist.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Denn Wahrheit redet mein Gaumen, aber Gottlosigkeit ist meinen Lippen ein Greuel.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

Rechtbeschaffen sind alle Reden meines Mundes; in ihnen ist nichts Hinterlistiges oder Falsches.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

Insgesamt sind sie klar für den Verständnisvollen und einfach für die zur Erkenntnis Gelangten.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Nehmt meine Zucht lieber an als Silber und Erkenntnis lieber als auserlesenes Gold.

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Denn die Weisheit ist köstlicher als Korallen, und keinerlei Kleinode kommen ihr gleich.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Ich, die Weisheit, habe Gescheidheit inne und verfüge über umsichtige Erkenntnis.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Jahwe fürchten ist Hassen des Bösen; Hoffart, Hochmut und bösen Wandel, sowie den Mund der Verkehrtheit hasse ich.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Mein ist Rat und Tüchtigkeit; ich bin Einsicht, mein ist Stärke.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Durch mich üben die Könige Königsmacht, und beschließen die Gewaltigen, was recht ist.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Durch mich üben die Herrscher Herrscheracht und die Edlen, alle Richter auf Erden.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Ich habe lieb, die mich lieb haben, und die nach mir suchen, werden mich finden.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Reichtum und Ehre sind bei mir, uraltes Gut und Gerechtigkeit.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Meine Frucht ist köstlicher als Edelmetall und Feingold, und mein Ertrag wertvoller als auserlesenes Silber.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Auf dem Pfade der Gerechtigkeit wandle ich, mitten auf den Steigen des Rechts,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

daß ich denen, die mich lieb haben, Besitztum zu eigen gebe und ihre Schatzkammern fülle.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Jahwe schuf mich als den Anfang seiner Wege, als erstes seiner Werke, vorlängst.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Von Ewigkeit her bin ich eingesetzt, zu Anbeginn, seit dem Ursprunge der Erde.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Als die Urfluten noch nicht waren, wurde ich geboren, als es noch keine Quellen gab, reich an Wasser.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Ehe die Berge eingesenkt waren, vor den Hügeln wurde ich geboren,

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

ehe er noch Land und Fluren geschaffen hatte und die Masse der Schollen des Erdkreises.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Als er den Himmel herstellte, war ich dabei, als er die Wölbung über dem Ocean festsetzte,

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

als er die Wolken droben festigte, als Haltung gewannen die Quellen des Oceans,

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

als er dem Meere seine Schranke setzte, daß die Wasser seinen Befehl nicht überschreiten durften, als er die Grundfesten der Erde feststellte:

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

da war ich ihm als Werkmeisterin zur Seite; da war ich ganz Entzücken Tag für Tag, spielend geschäftig vor ihm zu jeder Zeit,

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

spielend auf seinem Erdenrund, und hatte mein Entzücken an den Menschenkindern.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir! Denn: wohl denen, die meine Wege einhalten!

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Hört auf Zucht, daß ihr weise werdet, und schlagt sie nicht in den Wind.

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Wohl dem Menschen, der mir gehorcht, so daß er Tag für Tag an meinen Thüren wacht, indem er die Pfosten meiner Thore hütet.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Denn wer mich findet, der findet Leben und erlangt Wohlgefallen von Jahwe.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Wer mich aber verfehlt, der frevelt gegen sich selbst; alle, die mich hassen, wollen den Tod.