Fjalët e urta 8

1 A nuk bërtet vallë dituria dhe maturia a nuk e bën zërin e saj të dëgjohet?

Mon ikke Visdommen raaber, og Forstanden opløfter sin Røst?

2 Ajo qëndron në këmbë mbi majën e lartësive, gjatë rrugës, në kryqëzimet e rrugëve;

Paa Toppen af Højene ved Vejen, midt paa Stierne staar den;

3 bërtet pranë portave, në hyrje të qyteteve, në prag të dyerve;

ved Siden af Portene, ved Udgangen af Staden, ved Indgangen til Portene raaber den:

4 “Ju drejtohem juve, o njerëz dhe zëri im u drejtohet bijve të njeriut.

Til eder, I Mænd, vil jeg raabe, og min Røst lyde til Menneskens Børn.

5 Kuptoni, o njerëz të thjeshtë, maturinë, dhe ju, njerëz pa mend, kini një zemër të urtë.

I uvidende! fatter Vid; og I Daarer! fatter Forstand.

6 Më dëgjoni, sepse do të flas për gjëra të rëndësishme dhe buzët e mia do të hapen për të thënë gjëra të drejta.

Hører, thi jeg vil tale fyrstelige Ting og aabne mine Læber med Retvished.

7 Sepse goja ime do të shpallë të vërtetën; pabesia është e neveritshme për buzët e mia.

Thi min Gane taler Sandhed, og Ugudelighed er en Vederstyggelighed for mine Læber.

8 Të gjitha fjalët e gojës sime janë të drejta, në to nuk ka asgjë të shtrembër dhe të çoroditur.

I Retfærdighed ere alle min Munds Ord; der er intet fordrejet eller forvendt i dem.

9 Janë të gjitha të drejta për atë që ka mend dhe për ata që kanë gjetur dijen.

De ere alle rette for den forstandige og ligefremme for dem, som finde Kundskab.

10 Pranoni mësimin tim dhe jo argjendin, dijen në vend të arit të zgjedhur,

Tager imod min Undervisning og ikke imod Sølv og imod Kundskab fremfor udsøgt Guld.

11 sepse dituria vlen më tepër se margaritarët, të gjitha gjërat që dikush mund dikush të dëshiroje nuk barazohen me të.

Thi Visdom er bedre end Perler, og alle de Ting, man har Lyst til, kunne ikke lignes ved den.

12 Unë, dituria, rri me maturinë dhe e gjej dijen në meditim.

Jeg, Visdommen, jeg har taget Bolig i Vidskab og besidder Kundskab om kløgtige Raad.

13 Frika e Zotit është të urresh të keqen; unë e urrej kryelartësinë, arrogancën, rrugën e keqe dhe gojën e çoroditur.

Herrens Frygt er at hade ondt; Hoffærdighed og Hovmodighed og Ondskabs Vej og den Mund, som taler forvendte Ting, hader jeg.

14 Mua më takon mendimi dhe dituria e vërtetë; unë jam zgjuarsia, mua më përket forca.

Raad og hvad der har Bestand, hører mig til; jeg er Forstand, mig hører Styrke til.

15 Nëpërmjet meje mbretërojnë mbretërit dhe princat vendosin drejtësinë.

Ved mig regere Konger, og ved mig beskikke Fyrster Ret.

16 Nëpërmjet meje qeverisin krerët, fisnikët, tërë gjykatësit e tokës.

Ved mig herske Herskere og Høvdinger, alle Dommere paa Jorden.

17 Unë i dua ata që më duan, dhe ata që më kërkojnë me kujdes më gjejnë.

Jeg elsker dem, som elske mig, og de, som søge mig, skulle finde mig.

18 Me mua janë pasuria dhe lavdia, pasuria që zgjat dhe drejtësia.

Rigdom og Ære er hos mig, varigt Gods og Retfærdighed.

19 Fryti im është më i mirë se ari, po, se ari i kulluar, dhe prodhimi im më tepër se argjendi i zgjedhur.

Min Frugt er bedre end Guld og ædelt Malm, og at vinde mig er bedre end udsøgt Sølv.

20 Unë eci në rrugën e drejtësisë, në mes të shtigjeve të drejtësisë,

Jeg vandrer paa Retfærdigheds Vej, midt paa Rettens Stier,

21 për t’i bërë ata që më duan të trashëgojnë pasurinë e vërtetë dhe për të mbushur thesaret e tyre.

til at lade dem, som elske mig, arve varigt godt og til at fylde deres Forraadskamre.

22 Zoti më zotëroi në fillim të rrugës së tij, përpara veprave të tij më të lashta.

Herren ejede mig som sin Vejs Begyndelse, forud for sine Gerninger, fra fordums Tid.

23 U vendosa nga amshimi, që në krye, para se toka të ekzistonte.

Fra Evighed er jeg indsat, fra det første af, før Jorden var.

24 Më prodhuan kur nuk kishte ende humnera, kur nuk kishte burime me ujë të bollshëm.

Da Afgrundene endnu ikke vare, er jeg født, da Kilderne, som have meget Vand, ikke vare til.

25 Më prodhuan para se themelet e maleve të ishin përforcuar, para kodrinave,

Før Bjergene bleve nedsænkede, før Højene bleve til, er jeg født.

26 kur nuk kishte sajuar ende as tokën, as fushat dhe as plisat e para të dheut.

Han havde endnu ikke skabt Jorden eller Markerne eller det første af Jordens Støv.

27 Kur ai fiksonte qiejtë, unë isha aty; kur bënte një rreth mbi sipërfaqen e humnerës,

Der han beredte Himlene, da var jeg der, der han slog en Kreds oven over Afgrunden;

28 kur i bënte të qëndrueshëm qiejtë e epërm, kur përforconte burimet e humnerës,

der han befæstede Skyerne heroventil, der Afgrundens Kilder fik deres faste Sted;

29 kur i caktonte detit caqet e tij në mënyrë që ujërat të mos kalonin përtej urdhërit të tij, kur vendoste themelet e dheut,

der han satte Havet dets Grænse, at Vandene ikke skulde overtræde hans Befaling, der han lagde Jordens Grundvold:

30 unë isha pranë tij si një arkitekt, isha çdo ditë kënaqësia e tij, duke u gëzuar çdo çast para tij;

Da var jeg hos ham som Kunstnerinde, og jeg var hans Lyst Dag for Dag, og jeg legede for hans Ansigt alle Tider;

31 kënaqesha në pjesën e banueshme të botës dhe gjeja ëndjen time me bijtë e njerëzve.

jeg legede i Verden paa hans Jord, og min Lyst var hos Menneskens Børn.

32 Tani, pra, më dëgjoni, o bij; lum ata që ndjekin rrugët e mia!

Og nu, Børn, hører mig! og salige ere de, som tage Vare paa mine Veje.

33 Dëgjoni këto mësime, tregohuni të urtë dhe mos i hidhni poshtë!

Hører Undervisning og bliver vise, og lader den ikke fare!

34 Lum ai njeri që më dëgjon, duke u gdhirë çdo ditë te portat e mia dhe duke ruajtur shtalkat e portave të mia.

Saligt er det Menneske, som hører mig, saa at han dagligt vaager ved mine Døre og tager Vare paa mine Dørstolper.

35 Sepse ai që më gjen, gjen jetën, dhe siguron përkrahjen e Zotit.

Thi hvo mig finder, han finder Livet og faar Velbehag hos Herren.

36 Por ai që mëkaton kundër meje, i bën të keqe vetvetes; të gjithë ata që më urrejnë duan vdekjen”.

Men hvo, som synder imod mig, skader sin Sjæl; alle, som mig hade, elske Døden.