Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Min son, gif akt uppå mina vishet, böj din öron till mina läro;
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
Att du må behålla god råd, och din mun veta beskedlighet.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Ty ene skökos läppar äro en hannogskaka, och hennes hals är halare än olja;
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Men framdeles bäsk som malört, och skarp såsom ett tveeggadt svärd.
Hennes fötter löpa neder till döden; hennes råd gånger få helvetet. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
Hon går icke rätt fram på lifsens väg; ostadig äro hennes steg, så att hon icke vet hvart hon går.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Så hörer mig nu, min barn, och viker icke ifrå mins muns tal.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Låt dina vägar vara fjerran ifrå henne, och nalkas intet intill hennes husdörr;
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
Att du icke skall gifva dina äro dem främmandom, och din år dem grymma;
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
Att främmande icke skola mätta sig af dine förmågo, och ditt arbete icke vara uti ens annars hus;
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
Och du måtte framdeles sucka, när du ditt lif och gods förtärt hafver;
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
Och säga: Ack! huru hafver jag hatat tuktan, och mitt hjerta straff försmått;
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
Och hafver icke lydt mina lärares röst, och icke böjt min öron till dem som mig lärde?
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Jag är fulltnär i all olycko kommen, att jag den meniga hopen och sällskapet följt hafver.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Drick vatten utaf dina gropar, och hvad af dinom brunn utflyter.
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Låt dina källor utflyta, och vattubäckerna uppå gatorna;
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Men haf du dem allena, och ingen främmande med dig.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Din brunn vare välsignad, och gläd dig af dins ungdoms hustru.
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
Hon är ljuflig såsom en hind, och täck såsom en rå; låt hennes kärlek alltid mätta dig, och förlusta dig alltid uti hennes kärlek.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Min son, hvi vill du förlusta dig med en främmande, och famntager ens annars?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Ty hvars och ens mans vägar äro för Herranom, och han mäter alla deras gångar.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Dens ogudaktigas misshandel skall gripa honom, och med sina synders snaro skall han hållen varda.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Han skall dö, derföre att han icke vill låta lära sig, och för sin stora dårskaps skull vill fara.
