Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Hendes Fødder gaa nedad til Døden, hendes Skridt stunde imod Dødsriget. (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
