Fjalët e urta 29

1 Njeriu që fortëson qafën kur qortohet, do të thyhet papritmas pa tjetër.

Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.

2 Kur të drejtët shumohen, populli gëzohet, por, kur sundon i pabesi, populli rënkon.

Er der mange retfærdige, glædes Folket, men raader de gudløse, sukker Folket.

3 Njeriu që e do diturinë gëzon të atin; por ai që shkon me prostitutat shkapaderdh pasurinë e vet.

Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgaas, bortødsler Gods.

4 Mbreti e bën të qëndrueshëm vendin me anë të drejtësisë, por ai që merr dhurata e çon në shkatërrim.

Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.

5 Njeriu që i bën lajka të afërmit të tij shtrin një rrjetë mbi hapat e tij.

Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.

6 Në mëkatin e një njeriut të keq ka një lak, por i drejti këndon dhe gëzohet.

I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.

7 I drejti interesohet për çështjen e të varfërve, por i pabesi nuk e kupton këtë interesim.

Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.

8 Tallësit kurdisin trazira në qytet, por njerëzit e urtë e qetësojnë zemërimin.

Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.

9 Në rast se një njeri i urtë hyn në grindje me një budalla, dhe budallai zemërohet dhe qesh, nuk ka paqe.

Gaar Vismand i Rette med Daare, vredes og ler han, alt preller af.

10 Njerëzit gjakatarë urrejnë të ndershmin, por njerëzit e drejtë kërkojnë të mbrojnë jetën e tij.

De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.

11 Budallai e shfryn gjithë zemërimin e tij, por i urti e frenon dhe e ul.

En Taabe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.

12 Në rast se një mbret dëgjon fjalët gënjeshtare, tërë ministrat e tij bëhen të pabesë.

En Fyrste, som lytter til Løgnetale, faar lutter gudløse Tjenere.

13 I varfëri dhe shtypësi kanë këtë të përbashkët: Zoti ndriçon sytë e të dy palëve.

Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.

14 Mbreti që u siguron drejtësi të varfërve në të vërtetë do ta ketë fronin të vendosur për gjithnjë.

En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone staar fast evindelig.

15 Shufra dhe qortimi japin dituri; por fëmija për të cilën nuk kujdeset kurrkush e turpëron nënen e vet.

Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.

16 Kur shtohen të pabesët shtohen edhe shkeljet, por të drejtët do të shohin shkatërrimin e tyre.

Bliver mange gudløse, tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.

17 Korrigjo birin tënd, ai do të japë rehatinë dhe do t’i sigurojë kënaqësi shpirtit tënd.

Tugt din Søn, saa kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.

18 Kur nuk ka një vizion profetik, populli bëhet i shfrenuar, por lum ai që respekton ligjin.

Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter paa Loven.

19 Një shërbëtor nuk ndreqet vetëm me fjalë; edhe kur i kupton, nuk bindet.

Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.

20 A ke parë një njeri që ngutet në të folur? Ka më tepër shpresa te një budalla se sa te ai.

Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Taabe er der snarere Haab end for ham.

21 Në se dikush rrit me përkujdesje qysh në fëmijëri shërbëtorin e vet, në fund ai do të dojë të bëhet trashëgimtar i tij.

Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.

22 Njeriu zemërak kurdis grindje dhe njeriu idhnak kryen shumë mëkate.

Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.

23 Kryelartësia e njeriut e çon poshtë atë, por ai që ka një shpirt të përvuajtur do të ketë lavdi.

Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnaar Ære.

24 Kush bëhet ortak me një vjedhës urren jetën e vet. Ai dëgjon betimin, por nuk padit asgjë.

Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.

25 Frika e njeriut përbën një lak, por ai që ka besim te Zoti është i siguruar.

Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler paa HERREN, er bjærget.

26 Të shumtë janë ata që kërkojnë favorin e princit, por drejtësia për çdo njeri vjen nga Zoti.

Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.

27 Njeriu jo i drejtë është një neveri për të drejtët, dhe ai që ecën me ndershmëri është një neveri për të pabesët.

Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.