Fjalët e urta 26

1 Ashtu si bora nuk i shkon verës as shiu të korrave, kështu nuk i shkon lavdia budallait.

Nipi laiya buhbang kheh ding le chang-at laiya gojuh ding akilom pon, hijeh chun mingol jana peh hi thil hahsa ahi.

2 Ashtu si harabeli fluturon andej e këtej dhe dallëndyshja fluturon, kështu mallkimi pa arsye nuk ka efekt.

Inva kichao hat le pelpalep lengle banga, ajeh beija kigaosapna chu gui lhung lou helding ahi.

3 Kamxhiku për kalin, kapistra për gomarin dhe shkopi për kurrizin e budallenjve.

Sakol dinga ajepna akisem peh’a, sangan akamdal akisempeh bang in, mingol jong chu ajepna dinga mol kisem ahi.

4 Mos iu përgjegj budallait simbas budallallëkut të tij, që të mos bëhesh edhe ti si ai.

Mingol chu angolna totoh in lethuh jeng dan, chutibol lechun koiman nahetkhen thei lou ding ahi.

5 Përgjigjju budallait simbas budallallëkut të tij, që ai të mos mendojë se është i urtë.

Mingol chu angolna dungjui in donbut’in, achuti louva ahileh ama mitmua ching kisa ding ahi.

6 Kush dërgon një mesazh me anë të një budallai pret këmbët e tij dhe pi dhunë.

Mingol khat chu thupolea naman chahle, nakeng kitanboh tobang chule thina gudon tobang nahi ding ahi.

7 Ashtu si këmbët e çalamanit janë pak të qëndrueshme, kështu është një fjalë e urtë në gojën e budallenjve.

Mingol kom’a thuchih kisei chu alangngoi panna bei tobang ahi.

8 Kush i jep lavdi një budallai është si ai që lidh një gur te hobeja.

Mingol jana kipe chu songsena bom’a, song chang ohden tobangbep ahi.

9 Një fjalë e urtë në gojën e budallenjve është si një gjemb që hyn në dorën e një të dehuri.

Mingol kam’a thuchih kiphongdoh jihi, jukham khut ling in asut vangpai tobang ahi.

10 Perëndia i madh që ka krijuar të gjitha gjërat është ai që i jep shpërblimin budallait dhe shkelësve.

Migoi pan mingol ham ahilouleh jukham hamkhat goikha achu, mi lah-a thal mohkap kappa tobang ahi.

11 Ashtu si një qen kthehet në të vjellat e tij, kështu budallai e përsërit budallallëkun e tij.

Mingol in angol thu avelsei sei hi, aloh dohsa avel’a jonkit uicha tobang ahi.

12 A ke parë një njeri që e pandeh veten të urtë? Ka më tepër shpresë për një budalla se sa për të.

Mihem ama le ama achinga kigel ho sang in, mingol din kinepna aum joi.

13 Përtaci thotë: “Ka një luan në rrugë, ka një luan nëpër rrugë!”.

Mithase pan asam’in “Lamlen’a keipi bahkai aum e, khulai dunga jong keipi bahkai aum’e kahei!” ati.

14 Ashtu si lëviz porta në menteshat e saj, kështu sillet përtaci në shtrat të tij.

Kotpi akol hom sunga akipei leji bang in, mithase jong ajalkhun chunga akihei le jin ahi.

15 Përtaci e fut dorën në pjatën e tij, por lodhet edhe ta çojë te goja.

Mithase chun akhut in bukong asoh jinan, hinlah akam geija akhut ledop ding athan ajou jitapoi.

16 Përtaci pandeh se është më i urtë se shtatë persona që japin përgjigje me mend.

Miching thumop them sagi sang in, mingol chu ama changseh mitvet in akichihsah jin ahi.

17 Kalimtari që përzihet në një grindje që nuk i përket, është si ai që kap nga veshët një qen.

Akin louhel’a mi kinahna’a gaki kumpa chu, uicha lhaile abilkol’a matding go tobang ahi.

18 Ashtu si një i marrë që gjuan me ura zjarri, me shigjeta dhe me vdekje,

Mingol chon banga chon-jia aheng akom meise kaikhum a, chule thina thei thalpia kap jenga chu,

19 kështu është ai që mashtron të afërmin dhe thotë: “E bëra për shaka!”.

Aheng akom jou’a lhemlha ahin, “Katot ahipoi,” tin aseije.

20 Kur mungojnë drutë, zjarri shuhet; dhe kur nuk ka një gojë të keqe, grindja merr fund.

Meiya man ding thing abei teng mei akon-theilou bang in, kiseiset tona abei teng kinahna jong athipdel jin ahi.

21 Ashtu si qymyri jep shpuzën dhe drutë zjarrin, kështu njeriu grindavec i nxit grindjet.

Vutsa lah’a hol akonbei bangle, thinggo meiya akonbai bang in; mitoh kina jingpa chun, kinahna beilamtah in asodohsah jing in ahi.

22 Fjalët e gojëkeqit janë si ushqime shumë të shijshme dhe depërtojnë deri në thellësi të zorrëve.

Thu kihou lhihna thei hol jing achu, an tuitah bang in aki ngaiton, mihem laigil sunga alut lhum mangjel jin ahi.

23 Buzët e zjarrta dhe zemra e keqe janë si zgjyra të argjendit të vendosura mbi një enë balte.

Gitlou lungpua muh tuisel’a thu kisei chu, phatvet maija leibel kitomjol sel tobangbep ahi.

24 Ai që urren shtiret me buzët e tij, por në zemër të vet përgatit mashtrimin.

Mi thet jinga akamsunga phatmona selpa, alungthim a lhep lhahna jeng toh kivop,

25 Kur ai flet në mënyrë të sjellshme mos i ki besim, sepse ka shtatë gjëra të neveritshme në zemër.

Khotona neitah banga thu asei teng jongleh, hitobang mihem chu tahsan hih hel in; ajeh chu ama tobang mihem lung sunga hin deium loutah thil sagi achengin ahi.

26 Edhe sikur urrejtja e tij të jetë fshehur me tinëzi; ligësia e tij do të dalë hapur në kuvend.

Mi ajoubolna chu akisel ham ham vang'in, Houbung sunga aphatlouna kiphong jah tei ding ahi.

27 Kush hap një gropë do të bjerë brenda dhe kush rrokullis një gur do të bjerë përsëri mbi të.

Koi hileh mi lhah lutna dinga khuh laiya chu, amajoh lhalut ding chule michunga chu dia songtum tanga chu, asongtum tah chu ama chunga hung kiletah lut ding ahibouve.

28 Gjuha gënjeshtare urren ata që ka plagosur, dhe goja lajkatare sjell shkatërrimin.

Thujou seina leigui hin mi asuh genthei ho chu ahot bol cheh jin, chule thujou jeng seija leigui hin manthahna jeng atongdoh in ahi.