Fjalët e urta 24

1 Mos i ki zili njerëzit e këqij dhe mos dëshiro të rrish me ta,

Neiekarsies uz nelabiem cilvēkiem un nekāro būt ar viņiem;

2 sepse zemra e tyre mendon për grabitje dhe buzët e tyre thonë se do të bëjnë të keqen.

Jo viņu sirds domā uz postu, un viņu lūpas runā mokas.

3 Shtëpia ndërtohet me dituri dhe bëhet e qëndrueshme me maturi.

Ar gudrību uzceļ namu un ar saprašanu to stiprina,

4 Me dijen mbushen dhomat me lloj-lloj të mirash të çmueshme dhe të pëlqyeshme.

Un ar samaņu pilda kambarus ar visādu dārgu un jauku bagātību.

5 Njeriu i urtë është plot forcë, dhe njeriu që ka dituri e rrit fuqinë e tij.

Gudrs vīrs ir spēcīgs, un vīrs, kam atzīšana, ir varens spēkā;

6 Sepse me këshilla të urta do të mund të bësh luftën tënde, dhe në numrin e madh të këshilltarëve është fitorja.

Jo ar gudriem padomiem tu izvedīsi savu karu, un uzvarēšana ir, kur padoma devēju papilnam.

7 Dituria është shumë e lartë për budallanë; ai nuk e hap kurrë gojën te porta e qytetit.

Ģeķim gudrība ir neaizsniedzama; savu muti lai tas neatdara pilsētas vārtos.

8 Kush mendon të bëjë keq do të quhet mjeshtër intrigash.

Kas tīšām ļaunu dara, tas jāsauc blēdis pār visiem blēžiem.

9 Synimi i pamend është mëkat dhe tallësi është një neveri për njerëzit.

Ģeķības nodomi ir grēks, un mēdītājs cilvēkiem ir negantība.

10 Po të mos kesh guxim ditën e fatkeqësisë, forca jote është shumë e pakët.

Ja tu bēdu dienā nogursi, tad tavs spēks pagalam.

11 Çliro ata që i tërheqin drejt vdekjes dhe mbaji ata që po i çojnë në thertore.

Glāb, kas uz nāvi pazudināti, un kas pie kaušanas top vesti, vai tu no tiem atrausies?

12 Po të thuash: “Ja, ne nuk e dinim”, ai që peshon zemrat a nuk e shikon? Ai që ruan shpirtin tënd nuk e di vallë? Ai do t’i japë secilit simbas veprave të tij.

Ja tu saki: „Redzi, mēs to nezinām!“Vai tad tas, kas sirdis pārmana, to nemana, un kas tavu dvēseli pasargā, to nezin un cilvēkiem neatmaksās pēc viņu darba?

13 Biri im, ha mjaltin sepse është i mirë; një huall mjalti do të jetë i ëmbël për shijen tënde.

Ēd, mans dēls, medu, jo tas ir labs, un tīrs medus ir salds tavā mutē;

14 Kështu do të jetë njohja e diturisë për shpirtin tënd. Në rast se e gjen, do të ketë një të ardhme dhe shpresa jote nuk do të shkatërrohet.

Tāpat tavai dvēselei būs gudrības atzīšana, ja tu to atrodi; jo ir pastara diena, un tava gaidīšana nebūs veltīga.

15 O i pabesë, mos ngre kurthe kundër banesës së njeriut të drejtë, mos shkatërro vendin ku ai pushon,

Neglūn, tu bezdievīgais, uz taisnā dzīvokli, neposti viņa vietu;

16 sepse i drejti bie shtatë herë dhe ngrihet, kurse të pabesët përmbysen në fatkeqësi.

Jo taisnais krīt septiņ reiz un ceļas augšām; bet bezdievīgie nogrimst nelaimē.

17 Kur armiku yt bie, mos u gëzo; kur është shtrirë për tokë, zemra jote të mos gëzohet,

Nepriecājies, kad tavs ienaidnieks krīt, un lai tava sirds nelīksmojās, kad viņš klūp,

18 me qëllim që Zoti të mos shikojë dhe të mos i vijë keq, dhe të mos largojë prej tij zemërimin e vet.

Ka Tas Kungs to neredz, un tas viņa acīm neriebj, un viņš savu dusmību no tā nenovērš.

19 Mos u zemëro për shkak të atyre që bëjnë të keqen dhe mos i ki smirë të pabesët,

Neapskaities par ļauniem un neiekarsies par bezdievīgiem!

20 sepse nuk do të ketë të ardhme për të keqin; llamba e të pabesëve do të fiket.

Jo ļaunam nenāk cerētais gals; bezdievīgo spīdeklis izdzisīs.

21 Biri im, ki frikë nga Zoti dhe nga mbreti; mos u bashko me ata që duan të ndryshojnë;

Mans dēls, bīsties To Kungu un ķēniņu, un nejaucies ar dumpiniekiem.

22 mjerimi i tyre do të vijë papritmas, dhe shkatërrimin e të dy palëve kush e njeh?

Jo piepeši nāks viņiem nediena, - un abēju sodu, kas to zin!

23 Edhe këto gjëra janë për të urtit. Nuk është mirë të kesh preferenca personale në gjykim.

Arī šie ir gudro vārdi: Tiesā cilvēka vaigu uzlūkot nav labi.

24 Ai që i thotë të pabesit: “Ti je i drejtë”, do të mallkohet nga popujt dhe kombet do ta nëmin.

Kas uz vainīgo saka: „Tev taisnība!“to cilvēki lād un ļaudis ienīst.

25 Por ata që e qortojnë të pabesin do të gjejnë kënaqësi dhe mbi ta do të zbresin bekimet më të mira.

Bet tie (viņiem) mīļi, kas (tādu) pārmāca, un pār tiem nāks visu labākā svētība.

26 Ai që jep një përgjigje të drejtë jep një të puthur mbi buzët.

Kas pareizi atbildējis, ir kā saldu muti devis.

27 Vër në vijë punët e tua të jashtme, vër në rregull arat e tua dhe pastaj ndërto shtëpinë tënde.

Padari savu darbu laukā un apkopies tīrumā, un tad vēl uztaisi savu namu.

28 Mos dëshmo pa arsye kundër të afërmit tënd dhe mos gënje me buzët e tua.

Nedod velti liecību pret savu tuvāko! Vai tu mānīsi ar savām lūpām?

29 Mos thuaj: “Ashtu si ma bëri mua, kështu do t’ia bëj edhe unë; do t’ia kthej simbas sjelljes së tij”.

Nesaki: „Kā viņš man darījis, tā es viņam darīšu; es tam atmaksāšu pēc viņa darba!“

30 Kalova pranë arës së përtacit dhe pranë vreshtit të njeriut që s’ka mend;

Es gāju gar sliņķa tīrumu un gar ģeķa vīna kalnu.

31 dhe ja, kudo rriteshin ferrat, ferrishtet e zinin tokën dhe muri prej gurësh ishte shembur.

Un redzi, tur auga tik nātres vien, un dadži pārņēma visu, un viņa akmeņu mūris bija sagruvis.

32 Duke parë këtë, u mendova me kujdes; nga sa pashë nxora një mësim:

Un es to ieraudzīju, to liku vērā: es to redzēju, ņēmos mācību:

33 të flesh pak, të dremitësh pak, të rrish pak me duar në ije për të pushuar;

Guli maķenīt, snaud maķenīt, saliec maķenīt rokas miegā;

34 kështu varfëria jote do të vijë si një vjedhës dhe skamja jote si një njeri i armatosur.

Tad tava nabadzība tev pienāks nākdama, un tavs trūkums kā apbruņots vīrs.