Fjalët e urta 21

1 Zemra e mbretit në duart e Zotit është si rrjedhat e ujit; atë e drejton ngado që do ai.

Il cuore del re, nella mano dell’Eterno, è come un corso d’acqua; egli lo volge dovunque gli piace.

2 Çdo rrugë e njeriut është e drejtë në sytë e tij, por Zoti i peshon zemrat.

Tutte le vie dell’uomo gli paion diritte, ma l’Eterno pesa i cuori.

3 Të zbatosh drejtësinë dhe paanësinë është një gjë që i pëlqen Zotit më shumë se flijimi.

Praticare la giustizia e l’equità è cosa che l’Eterno preferisce ai sacrifizi.

4 Sytë krenarë dhe një zemër kryelartë, që janë llamba e të pabesëve, janë mëkat.

Gli occhi alteri e il cuor gonfio, lucerna degli empi, sono peccato.

5 Synimet e njeriut të kujdesshëm çojnë me siguri në bollëk, por ai që ngutet do të bjerë me siguri në varfëri.

I disegni dell’uomo diligente menano sicuramente all’abbondanza, ma chi troppo s’affretta non fa che cader nella miseria.

6 Të përftosh thesare me një gjuhë gënjeshtare është një kotësi kalimtare e atij që kërkon vdekjen.

I tesori acquistati con lingua bugiarda sono un soffio fugace di gente che cerca la morte.

7 Dhuna e të pabesëve merr tutje, sepse ata nuk pranojnë të zbatojnë drejtësinë.

La violenza degli empi li porta via, perché rifiutano di praticare l’equità.

8 Rruga e njeriut të fajshëm është dredha-dredha, por njeriu i drejtë vepron ndershmërisht.

La via del colpevole è tortuosa, ma l’innocente opera con rettitudine.

9 Éshtë më mirë të banosh mbi qoshen e një çatie se sa në një shtëpi bashkë me një grua grindavece.

Meglio abitare sul canto d’un tetto, che una gran casa con una moglie rissosa.

10 Shpirti i të pabesit dëshiron të keqen; as shoku i tij nuk gjen mëshirë në sytë e tij.

L’anima dell’empio desidera il male; il suo amico stesso non trova pietà agli occhi di lui.

11 Kur tallësi ndëshkohet, i thjeshti bëhet i urtë; por kur i urti mësohet ai fiton dije.

Quando il beffardo è punito, il semplice diventa savio; e quando s’istruisce il savio, egli acquista scienza.

12 I drejti vëren me kujdes shtëpinë e të pabesit dhe përmbys të pabesët, sepse janë të këqij.

Il Giusto tien d’occhio la casa dell’empio, e precipita gli empi nelle sciagure.

13 Kush mbyll veshin ndaj britmës së të varfërit, do të bërtasë edhe ai, por nuk do të ketë përgjigje.

Chi chiude l’orecchio al grido del povero, griderà anch’egli, e non gli sarà risposto.

14 Një dhuratë që bëhet fshehtas e fashit zemërimin dhe një dhuratë që jepet nën dorë qetëson zemërimin e fortë.

Un dono fatto in segreto placa la collera, e un regalo dato di sottomano, l’ira violenta.

15 Të bësh atë që është e drejtë është një gëzim për të drejtin, por është një rrënim për ata që kryejnë paudhësi.

Far ciò ch’è retto è una gioia per il giusto, ma è una rovina per gli artefici d’iniquità.

16 Njeriu që largohet nga rruga e maturisë ka për të banuar në kuvendin e të vdekurve.

L’uomo che erra lungi dalle vie del buon senso, riposerà nell’assemblea dei trapassati.

17 Ai që i do qejfet do të jetë në varfëri, ai që e do verën dhe vajin nuk do të pasurohet.

Chi ama godere sarà bisognoso, chi ama il vino e l’olio non arricchirà.

18 I pabesi do t’i shërbejë si shpërblim të drejtit; dhe i paudhi në vend të njerëzve të drejtë.

L’empio serve di riscatto al giusto; e il perfido, agli uomini retti.

19 Éshtë më mirë të banosh në një shkretëtirë se sa me një grua grindavece dhe ngacmuese.

Meglio abitare in un deserto, che con una donna rissosa e stizzosa.

20 Në shtëpinë e të urtit ka një thesar të çmuar dhe vaj, por njeriu budalla i bën të gjitha rrush e kumbulla.

In casa del savio c’è dei tesori preziosi e dell’olio, ma l’uomo stolto dà fondo a tutto.

21 Kush ndjek drejtësinë dhe dhembshurinë ka për të gjetur jetën, drejtësinë dhe lavdinë.

Chi ricerca la giustizia e la bontà troverà vita, giustizia e gloria.

22 I urti ngjitet në qytetin e njerëzve të fortë dhe rrëzon forcën në të cilën kishte besim.

Il savio dà la scalata alla città dei forti, e abbatte il baluardo in cui essa confidava.

23 Kush ruan gojën dhe gjuhën e tij mbron jetën e tij nga fatkeqësitë.

Chi custodisce la sua bocca e la sua lingua preserva l’anima sua dalle distrette.

24 Emri i krenarit pa cipë është: “tallës”; ai çdo gjë e bën me një mburrje të tepruar.

Il nome del superbo insolente è: beffardo; egli fa ogni cosa con furore di superbia.

25 Dëshirat e përtacit e vrasin atë, sepse duart e tij nuk pranojnë të punojnë.

I desideri del pigro l’uccidono perché le sue mani rifiutano di lavorare.

26 Ai dëshiron me zjarr tërë ditën, por i drejti dhuron duke mos refuzuar kurrë.

C’è chi da mane a sera brama avidamente, ma il giusto dona senza mai rifiutare.

27 Flijimi i të pabesit është gjë e neveritshme, aq më tepër në rast se e ofron me qëllim të keq.

Il sacrifizio dell’empio è cosa abominevole; quanto più se l’offre con intento malvagio!

28 Dëshmitari i rremë do të vdesë, por njeriu që e dëgjon do të mund të flasë gjithnjë.

Il testimonio bugiardo perirà, ma l’uomo che ascolta potrà sempre parlare.

29 I pabesi e fortëson fytyrën e tij, por njeriu i drejtë e bën të qëndrueshme rrugën e tij.

L’empio fa la faccia tosta, ma l’uomo retto rende ferma la sua condotta.

30 Nuk ka as dituri, as zgjuarësi dhe as këshillë kundër Zotit.

Non c’è sapienza, non intelligenza, non consiglio che valga contro l’Eterno.

31 Kali është gati për ditën e betejës, por fitorja i përket Zotit.

Il cavallo è pronto per il dì della battaglia, ma la vittoria appartiene all’Eterno.