Fjalët e urta 18

1 Kush veçohet kërkon kënaqësinë e tij dhe zemërohet kundër gjithë diturisë së vërtetë.

Примхли́вий шукає сваволі, стає проти всього розумного.

2 Budallai nuk gjen kënaqësi te maturia, por vetëm në të vënit në dukje të zemrës së tij.

Нерозумний не хоче навчатися, а тільки свій ум показати.

3 Kur vjen i pabesi vjen edhe përçmimi dhe bashkë me humbjen e nderit vjen turpi.

З прихо́дом безбожного й га́ньба приходить, а з легкова́женням — сором.

4 Fjalët e gojës së një njeriu janë ujëra të thella; burimi i diturisë është si një rrjedhë uji që shkon duke gurgulluar.

Слова́ уст люди́ни — глибока вода, джерело премудрости — бризкотли́вий поті́к.

5 Nuk është mirë të preferosh të pabesin, apo të shkaktosh humbjen e të drejtit në gjyq.

Не добре вважа́ти на обличчя безбожного, щоб праведного повалити на суді.

6 Buzët e budallait të çojnë në grindje, dhe goja e tij kërkon goditje.

Уста́ нерозумного тя́гнуть до сварки, а слова́ його кличуть бійки́.

7 Goja e budallait është shkatërrimi i tij dhe buzët e tij janë një lak për jetën e tij.

Язик нерозумного — загибіль для нього, а уста його — то тене́та на душу його.

8 Fjalët e shpifësit janë si një gjellë shumë e shijshme që zbret thellë në zorrë.

Слова обмо́вника — мов ті присма́ки, і вони сходять у нутро утро́би.

9 Edhe ai që është përtac në punën e tij është vëlla i planprishësit.

Теж недбалий у праці своїй — то брат марнотра́тнику.

10 Emri i Zotit është një kala e fortë, tek ai turret i drejti dhe gjen siguri.

Господнє Ім'я́ — сильна башта: до неї втече справедливий і буде безпечний.

11 Pasuria e kamësit është qyteti i tij i fortë dhe simbas mendimit të tij ajo është si një mur i lartë.

Маєток багатому — місто тверди́нне його, і немов міцний мур ув уяві його.

12 Përpara shkatërrimit, zemra e njeriut ngrihet, por para lavdisë vjen përulësia.

Перед загибіллю серце люди́ни висо́ко несеться, перед славою ж — скромність.

13 Kush jep përgjigje për një çështje para se ta ketë dëgjuar, tregon marrëzinë e tij për turp të vet.

Хто відповідає на слово, ще поки почув, — то глупо́та та сором йому!

14 Fryma e njeriut i jep krahë në sëmundjen e tij, por kush mund ta ngrerë një frymë të demoralizuar?

Дух дійсного мужа вино́сить терпі́ння своє, а духа приби́того хто піднесе́?

15 Zemra e njeriut të matur fiton dituri, edhe veshi i të urtëve kërkon diturinë.

Серце розумне знання́ набуває, і вухо премудрих шукає знання́.

16 Dhurata e njeriut i hap rrugën dhe e çon në prani të të mëdhenjve.

Дару́нок люди́ни виводить із у́тиску, і провадить її до великих людей.

17 I pari që mbron çështjen e vet duket sikur ka të drejtë; por pastaj vjen tjetri dhe e shqyrton.

Перший у сварці своїй уважає себе справедливим, але при́йде противник його та й дослі́дить його.

18 Fati u jep fund grindjeve dhe i ndan të fuqishmit.

Жереб перериває сварки́, та відділює сильних один від одно́го.

19 Një vëlla i fyer është si një qytet i fortë; dhe grindjet janë si shulat e një kalaje.

Розлючений брат протиставиться більше за місто тверди́нне, а сварки́, — немов за́суви за́мку.

20 Njeriu e ngop barkun me frytin e gojës së tij, ai ngopet me prodhimin e buzëve të tij.

Із плоду уст люди́ни наси́чується її шлунок, вона наси́чується плодом уст своїх.

21 Vdekja dhe jeta janë nën pushtetin e gjuhës; ata që e duan do të hanë frytet e saj.

Смерть та життя — у владі язика, хто ж кохає його, його плід поїдає.

22 Kush ka gjetur grua ka gjetur një gjë të mirë dhe ka siguruar një favor nga Zoti.

Хто жінку чесно́тну знайшов, знайшов той добро́, і милість отримав від Господа.

23 I varfëri flet duke u lutur, kurse i pasuri përgjigjet me ashpërsi.

Убогий говорить блага́льно, багатий же відповідає зухва́ло.

24 Njeriu që ka shumë miq duhet gjithashtu të tregohet mik, por është një mik që është më i lidhur se një vëlla.

Є товариші на розбиття́, та є й при́ятель, більше від брата прив'я́заний.