Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Genom visa kvinnor varder huset uppbyggt, men oförnuft river ned det med egna händer.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Den som fruktar HERREN, han vandrar i redlighet, men den som föraktar honom, han går krokiga vägar.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

I den oförnuftiges mun är ett gissel för hans högmod, men de visa bevaras genom sina läppar.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Där inga dragare finnas, där förbliver krubban tom, men riklig vinning får man genom oxars kraft.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Ett sannfärdigt vittne ljuger icke, men ett falskt vittne främjar lögn.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Bespottaren söker vishet och finner ingen, men för den förståndige är kunskap lätt.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Gå bort ifrån den man som är dåraktig; aldrig fann du på hans läppar något förstånd.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Det är den klokes vishet, att han aktar på sin väg, men det är dårars oförnuft, att de öva svek.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

De oförnuftiga bespottas av sitt eget skuldoffer, men bland de redliga råder gott behag.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Hjärtat känner självt bäst sin egen sorg, ej heller kan en främmande intränga i dess glädje.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

De ogudaktigas hus förödes, men de rättsinnigas hydda blomstrar.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Mången håller sin väg för den i rätta, men på sistone leder den dock till döden.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Mitt under löjet kan hjärtat sörja, och slutet på glädjen bliver bedrövelse.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Av sina gärningars frukt varder den avfällige mättad, och den gode bliver upphöjd över honom.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Den fåkunnige tror vart ord, men den kloke aktar på sina steg.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Den vise tager sig till vara och flyr det onda, men dåren är övermodig och sorglös.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Den som är snar till vrede gör vad oförnuftigt är, och en ränkfull man bliver hatad.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

De fåkunniga hava fått oförnuft till sin arvedel, men de kloka bliva krönta med kunskap.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

De onda måste falla ned inför de goda, och de ogudaktiga vid den rättfärdiges portar.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Jämväl av sina närmaste är den fattige hatad, men den rike har många vänner.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Den som visar förakt för sin nästa, han begår synd, men säll är den som förbarmar sig över de betryckta.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

De som bringa ont å bane skola förvisso fara vilse, men barmhärtighet och trofasthet röna de som bringa gott å bane.

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

Av all möda kommer någon vinning, men tomt tal är ren förlust.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

De visas rikedom är för dem en krona men dårarnas oförnuft förbliver oförnuft.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Ett sannfärdigt vittne räddar liv, men den som främjar lögn, han är full av svek.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

Den som fruktar HERREN har ett tryggt fäste, och hans barn få där en tillflykt.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

I HERRENS fruktan är en livets källa genom dem undviker man dödens snaror

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

Att hava många undersåtar är en konungs härlighet, men brist på folk är en furstes olycka.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Den som är tålmodig visar gott förstånd, men den som är snar till vrede går långt i oförnuft.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Ett saktmodigt hjärta är kroppens liv, men bittert sinne är röta i benen.

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Den som förtrycker den arme smädar hans skapare, men den som förbarmar sig över de fattiga, han ärar honom.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Genom sin ondska kommer de ogudaktige på fall, men den rättfärdige är frimodig in i döden.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

I den förståndiges hjärta bor visheten, och i dårarnas krets gör hon sig kunnig.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Rättfärdighet upphöjer ett folk men synd är folkens vanära.

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

En förståndig tjänare behaga konungen väl, men över en vanartig skall han vrede komma.