Mateu 22
1 Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:
И одговарајући Исус опет рече им у причама говорећи:
2 “Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.
Царство је небеско као човек цар који начини свадбу сину свом.
3 Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.
И посла слуге своје да зову званице на свадбу; и не хтеше доћи.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: “U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë”.
Опет посла друге слуге говорећи: Кажите званицама: Ево сам обед свој уготовио, и јунци моји и храњеници поклани су, и све је готово; дођите на свадбу.
5 Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.
А они не маривши отидоше овај у поље своје, а овај к трговини својој.
6 Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.
А остали ухватише слуге његове, изружише их, и побише их.
7 Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.
А кад то чу цар онај, разгневи се и пославши војску своју погуби крвнике оне, и град њихов запали.
8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.
Тада рече слугама својим: Свадба је дакле готова, а званице не бише достојне.
9 Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
Идите дакле на раскршће и кога год нађете, дозовите на свадбу.
10 Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.
И изишавши слуге оне на раскршћа сабраше све које нађоше, зле и добре; и столови напунише се гостију.
11 Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;
Изашавши пак цар да види госте угледа онде човека необученог у свадбено рухо.
12 dhe i tha: “Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?”. Dhe ai mbylli gojën.
И рече му: Пријатељу! Како си дошао амо без свадбеног руха? А он оћуте.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
Тада рече цар слугама: Свежите му руке и ноге, па га узмите те баците у таму најкрајњу; онде ће бити плач и шкргут зуба.
14 Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur”.
Јер су многи звани, али је мало избраних.
15 Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.
Тада отидоше фарисеји и начинише веће како би Га ухватили у речи.
16 Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.
И послаше к Њему ученике своје с Иродовцима, те рекоше: Учитељу! Знамо да си истинит, и путу Божјем заиста учиш, и не мариш ни за кога, јер не гледаш ко је ко.
17 Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?”.
Кажи нам дакле шта мислиш ти? Треба ли дати харач ћесару или не?
18 Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?
Разумевши Исус лукавство њихово рече: Што ме кушате, лицемери?
19 Më tregoni monedhën e taksës”. Atëherë ata i treguan një denar.
Покажите ми новац харачки. А они донесоше Му новац.
20 Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”.
И рече им: Чији је образ овај и натпис?
21 Ata i thanë: “E Cezarit”. Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”.
И рекоше Му: Ћесарев. Тада рече им: Подајте дакле ћесарево ћесару, и Божје Богу.
22 Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.
И чувши дивише се, и оставивши Га отидоше.
23 Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën
Тај дан приступише к Њему садукеји који говоре да нема васкрсења, и упиташе Га
24 duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: “Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.
Говорећи: Учитељу! Мојсије рече: Ако ко умре без деце, да узме брат његов жену његову и да подигне семе брату свом.
25 Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.
У нас беше седам браће; и први оженивши се умре, и не имавши порода остави жену своју брату свом.
26 Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.
А тако и други, и трећи, све до седмог.
27 Në fund vdiq edhe gruaja.
А после свих умре и жена.
28 Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja”.
О васкрсењу дакле кога ће од седморице бити жена? Јер је за свима била.
29 Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.
А Исус одговарајући рече им: Варате се, не знајући Писма ни силе Божје.
30 Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.
Јер о васкрсењу нити ће се женити ни удавати; него су као анђели Божји на небу.
31 Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:
А за васкрсење мртвих нисте ли читали шта вам је рекао Бог говорећи:
32 “Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit”? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve”.
Ја сам Бог Авраамов, и Бог Исаков, и Бог Јаковљев! Није Бог Бог мртвих, него живих.
33 Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.
И чувши народ дивљаше се науци Његовој.
34 Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.
А фарисеји чувши да посрами садукеје сабраше се заједно.
35 Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:
И упита један од њих законик кушајући Га и говорећи:
36 “Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?”.
Учитељу! Која је заповест највећа у закону?
37 Dhe Jezusi i tha: ““Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”.
А Исус рече му: Љуби Господа Бога свог свим срцем својим, и свом душом својом, и свом мисли својом.
38 Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.
Ово је прва и највећа заповест.
39 Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”.
А друга је као и ова: Љуби ближњег свог као самог себе.
40 Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët”.
О овима двема заповестима виси сав закон и пророци.
41 Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:
А кад се сабраше фарисеји, упита их Исус
42 “Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?”. Ata i thanë: “I Davidit”.
Говорећи: Шта мислите за Христа, чији је син? Рекоше Му: Давидов.
43 Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:
Рече им: Како дакле Давид Њега духом назива Господом говорећи:
44 “Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”?
Рече Господ Господу мом: Седи мени с десне стране, док положим непријатеље Твоје подножје ногама Твојим?
45 Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?”.
Кад дакле Давид назива Њега Господом, како му је син?
46 Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.
И нико Му не могаше одговорити речи; нити смеде ко од тог дана да Га запита више.
