Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
And they came over the strait of the sea into the country of the Gerasens.
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
And as he went out of the ship, immediately there met him out of the monuments a man with an unclean spirit,
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
Who had his dwelling in the tombs, and no man now could bind him, not even with chains.
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
For having been often bound with fetters and chains, he had burst the chains, and broken the fetters in pieces, and no one could tame him.
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
And he was always day and night in the monuments and in the mountains, crying and cutting himself with stones.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
And seeing Jesus afar off, he ran and adored him.
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
And crying with a loud voice, he said: What have I to do with thee, Jesus the Son of the most high God? I adjure thee by God that thou torment me not.
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
For he said unto him: Go out of the man, thou unclean spirit.
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
And he asked him: What is thy name? And he saith to him: My name is Legion, for we are many.
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
And he besought him much, that he would not drive him away out of the country.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
And there was there near the mountain a great herd of swine, feeding.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
And the spirits besought him, saying: Send us into the swine, that we may enter into them.
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
And Jesus immediately gave them leave. And the unclean spirits going out, entered into the swine: and the herd with great violence was carried headlong into the sea, being about two thousand, and were stifled in the sea.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
And they that fed them fled, and told it in the city and in the fields. And they went out to see what was done:
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
And they came to Jesus, and they see him that was troubled with the devil, sitting, clothed, and well in his wits, and they were afraid.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
And they that had seen it, told them, in what manner he had been dealt with who had the devil; and concerning the swine.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
And they began to pray him that he would depart from their coasts.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
And when he went up into the ship, he that had been troubled with the devil, began to beseech him that he might be with him.
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
And he admitted him not, but saith to him: Go into thy house to thy friends, and tell them how great things the Lord hath done for thee, and hath had mercy on thee.
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
And he went his way, and began to publish in Decapolis how great things Jesus had done for him: and all men wondered.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
And when Jesus had passed again in the ship over the strait, a great multitude assembled together unto him, and he was nigh unto the sea.
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
And there cometh one of the rulers of the synagogue named Jairus: and seeing him, falleth down at his feet.
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
And he besought him much, saying: My daughter is at the point of death, come, lay thy hand upon her, that she may be safe, and may live.
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
And he went with him, and a great multitude followed him, and they thronged him.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
And a woman who was under an issue of blood twelve years,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
And had suffered many things from many physicians; and had spent all that she had, and was nothing the better, but rather worse,
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
When she had heard of Jesus, came in the crowd behind him, and touched his garment.
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
For she said: If I shall touch but his garment, I shall be whole.
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
And forthwith the fountain of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of the evil.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
And immediately Jesus knowing in himself the virtue that had proceeded from him, turning to the multitude, said: Who hath touched my garments?
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
And his disciples said to him: Thou seest the multitude thronging thee, and sayest thou who hath touched me?
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
And he looked about to see her who had done this.
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
But the woman fearing and trembling, knowing what was done in her, came and fell down before him, and told him all the truth.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
And he said to her: Daughter, thy faith hath made thee whole: go in peace, and be thou whole of thy disease.
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
While he was yet speaking, some come from the ruler of the synagogue’s house, saying: Thy daughter is dead: why dost thou trouble the master any further?
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
But Jesus having heard the word that was spoken, saith to the ruler of the synagogue: Fear not, only believe.
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
And he admitted not any man to follow him, but Peter, and James, and John the brother of James.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
And they come to the house of the ruler of the synagogue; and he seeth a tumult, and people weeping and wailing much.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
And going in, he saith to them: Why make you this ado, and weep? the damsel is not dead, but sleepeth.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
And they laughed him to scorn. But he having put them all out, taketh the father and the mother of the damsel, and them that were with him, and entereth in where the damsel was lying.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
And taking the damsel by the hand, he saith to her: Talitha cumi, which is, being interpreted: Damsel (I say to thee) arise.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
And immediately the damsel rose up, and walked: and she was twelve years old: and they were astonished with a great astonishment.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
And he charged them strictly that no man should know it: and commanded that something should be given her to eat.
