Marku 5
1 Kështu arritën në bregun tjetër të detit, në krahinën e Gadarenasve.
Nihcae loe tuipui yaeh, Gadarene prae bangah caeh o.
2 Dhe, sapo Jezusi zbriti nga barka, menjëherë i doli përpara nga varrezat një njeri i pushtuar nga një frymë e ndyrë,
Anih palong thung hoi tacawt naah, takoh thungah taqawk sae tawn kami maeto loe anih to hnuk hanah taprong hoiah angzoh.
3 i cili banonte në varreza dhe kurrkush s’kishte mundur ta lidhë, qoftë edhe me zinxhirë.
To kami loe taprong ah oh moe, mi mah doeh anih to taoeng o thai ai; sumqui hoiah doeh taoeng o thai ai:
4 Shpesh herë, pra, e kishin lidhur me pranga e zinxhirë; por ai gjithnjë i thyente zinxhirët dhe i këpuste prangat; dhe kurrkush nuk e kishte bërë dot zap.
vaihi hoi vaihi anih to sumboeng hoiah thlongthuk o moe, sumqui hoiah taoeng o cadoeh, anih mah sumqui to taprawt pat moe, sumboeng doeh adaem boih: mi mah doeh anih to angam o sak duem thai ai.
5 Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
To kami loe qum thun, mae nui hoi taprong ah a hangh moe, angmah hoi angmah to thlung kanoe hoiah ang aah.
6 Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
Toe anih mah kangtla ahmuen hoiah Jesu to hnuk naah, a cawnh moe, anih to bok.
7 dhe me një britmë të madhe tha: “Ç’ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;”.
Tha hoiah a hangh moe, Kai hoi nang timaw asaenghaih oh? Jesu, kasang koek Sithaw Capa, Sithaw hmin hoiah tahmenhaih kang hnik, na pacaekthlaek hmah, tiah a naa.
8 Sepse ai i kishte thënë: “Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!”.
Jesu mah anih khaeah, Nang kaciim ai taqawk sae, kami takoh thung hoi tacawt ah, tiah a naa.
9 Atëhere Jezusi e pyeti: “Cili është emri yt?”. Dhe ai u përgjigj duke thënë: “Unë quhëm Legjion, sepse jemi shumë”.
Anih mah to kami khaeah, Na hmin loe mi aa? tiah a dueng; to kami mah, Kaicae loe ka pop o parai pongah, ka hmin loe legion, tiah pathim pae.
10 Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
Nihcae to prae kangthla ah patoeh ving han ai ah, to kami mah Jesu khaeah tahmenhaih hnik pae khruek.
11 Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
Mae hoi kazoi ah kalen parai ok pacahhaih ahmuen to oh.
12 Atëhere gjithë demonët e lutën duke thënë: “Na dërgo në derrat, që të hymë në ta”.
Taqawknawk mah Anih khaeah, Ok takoh thungah ka kun o hanah, na patoeh halat ah, tiah tahmenhaih a hnik o.
13 Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
Jesu mah nihcae to tacawtsak roep. Kaciim ai taqawknawk loe tacawt o moe, ok thungah akun o: oknawk loe tuipui bangah cawnh o tathuk moe, (to oknawk loe sang hnetto phak duih; ) tuipui thungah uem o boih.
14 Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
Ok pacah kaminawk loe vangpui hoi vangta bangah cawnh o moe, to ah kaom hmuen kawng to a thuih pae o. Paroeai kaminawk loe to ah kaom hmuen to khet hanah caeh o.
15 Kur erdhën te Jezusi, panë të idemonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte idemonizuar nga Legjoni, dhe kishin frikë.
Jesu khae phak o naah, taqawk mah naeh ih legion tawn kami loe, khukbuen to angkhuk moe, palungha ta hoiah anghnut, anih to hnuk o naah, a zit o.
16 Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të idemonizuarit dhe çështjen e derrave.
Taqawk mah naeh ih kami hoi ok nuiah kaom hmuen hnu kaminawk mah kaminawk khaeah thuih pae o patoeng.
17 Atëhere ata filluan t’i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
To pacoengah nihcae mah to prae to tacawt taak hanah, Anih khaeah tahmenhaih hnik o.
18 Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i idemonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
Anih palong thungah akun tom naah, taqawk mah naeh ih kami mah Anih hnukah bang hanah tahmenhaih hnik.
19 por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: “Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të medha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty”.
Toe Jesu mah bangsak ai, to kami khaeah, Nam puinawk khaeah, im ah caeh ah loe, Angraeng mah na nuiah, kawkrukmaw tahmenhaih tawnh moe, kalen parai hmuennawk to ang sak pae, tito thui ah, tiah a naa.
20 Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapolis për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrrekulluan.
Anih loe caeh moe, Jesu mah kawkruk kalen hmuen maw anih hanah sak pae, tito Dekapolis ah a thuih: to naah kaminawk boih mah dawnrai o.
21 Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
Jesu loe palong hoiah tuipui yaeh ah caeh moe, tuipui taengah oh, to naah paroeai kaminawk anih khaeah amkhueng o:
22 Atëhere erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
khenah, Jairu, tiah ahmin kaom, Sineko ukkung maeto angzoh; anih mah Jesu to hnuk naah, a khokkung ah tabok,
23 dhe ju lut me të madhe duke thënë: “Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!”.
tahmenhaih a hnik, Ka canu ta loe duek tom boeh: tahmenhaih hoi angzo ah loe, a nuiah ban koeng pae rae ah, to tih nahaeloe anih to ngantui thai ueloe, hing tih, tiah a naa.
24 Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
To pongah Jesu loe anih hoi nawnto caeh; paroeai kaminawk loe ang-et hoiah anih hnukah bang o.
25 Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
To naah saning hatlai hnetto athii kalong, nongpata maeto oh,
26 dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
anih loe pop parai tuisi kop kaminawk khaeah caeh boeh moe, a tawnh ih phoisanawk doeh patoh boih boeh, toe hoikhang ai, a nung aep,
27 kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,
to nongpata mah Jesu kawng to thaih naah, pop parai kaminawk salak hoiah anih hnukah caeh moe, anih ih kahni to sui.
28 sepse thoshte: “Nëse vetëm ia prek rroben e tij, do të shërohem”.
Anih ih kahni to ka sui nahaeloe, ngan ka tui tih, tiah a poek.
29 Dhe menjëherë rrjedha e gjakut iu ndal dhe ajo ndjeu në trupin e vet se u shërua nga ajo sëmundje.
To naah kalong athii to khap roep; a nathaih hoih boih boeh, tiah a takpum ah panoekhaih to tawnh roep.
30 Por menjëherë Jezusi, duke e ndjerë në vete që një fuqi kishte dalë prej tij, u kthye midis turmës, tha: “Kush m’i preku rrobat?
Jesu mah a takpum thung hoiah sakthaihaih tacawt boeh, tiah panoek roep naah, pop parai kaminawk khaeah angqoi moe, mi maw kai ih kahni kasui? tiah a dueng.
31 Dhe dishepujt e vet i thanë: “A nuk po e sheh që turma po të shtyhet nga të gjitha anët dhe ti thua: “Kush më preku?”.
A hnukbang kaminawk mah anih khaeah, Pop parai kaminawk mah ang et o, tito na panoek to mah, Kai sui kami loe mi maw? tiah na thuih, tiah a naa o.
32 Por ai vështronte rreth e qark për të parë atë që bëri këtë.
Anih mah to tiah kasui nongpata to panoek hanah angqoi moe, a khet khing.
33 Atëhere gruaja, plot frikë e duke u dridhur, duke ditur se ç’i kishte ndodhur, erdhi dhe i ra ndër këmbë dhe i tha gjithë të vërtetën.
To nongpata mah a nuiah kaom hmuen to panoek naah, a zit moe, tasoeh takuenhaih hoiah anih khokkung ah tabok pacoengah, kaom tangtang hmuennawk to a thuih pae boih.
34 Dhe ai i tha: “Bijë, besimi yt të shëroi; shko në paqe dhe ji e shëruar nga sëmundja jote!”.
Jesu mah nongpata khaeah, Ka canu na tanghaih mah ang hoisak boeh; kamongta ah caeh ah, na nathaih to hoih lai nasoe, tiah a naa.
35 Ndërsa Jezusi ende po fliste, erdhën disa nga shtëpia e kryetarit të sinagogës duke thënë: “Jote bijë ka vdekur; pse e bezdis akoma Mësuesin?”.
To tiah anih mah lokthuih li naah, Sineko ukkung Jairu ih im hoiah thoemto kaminawk loe angzoh o moe, Na canu loe duek boeh: tih hanah Patukkung to raihaih na paek khing loe? tiah a naa o.
36 Por Jezusi, sapo dëgjoi ç’u tha, i tha kryetarit të sinagogës: “Mos ki frikë, vetëm ki besim!”.
Jesu mah to lok to thaih naah, anih mah Sineko ukkung khaeah, Zii hmah, tanghaih khue mah tawn ah, tiah a naa.
37 Dhe nuk lejoi që ta ndiqte kurrkush tjetër, përveç Pjetrit, Jakobit, dhe Gjonit, vëllait të Jakobit.
Anih mah mi kawbaktih doeh a hnukah bangsak ai, Piter, Jakob hoi Jakob amnawk Johan khue to a kawk.
38 Dhe mbasi arriti në shtëpinë e kryetarit të sinagogës, pa një rrëmujë të madhe dhe njerëz që qanin dhe ulërinin me të madhe.
Sineko ukkung im ah a phak o naah loe, palungset hoi kaqah pop parai kaminawk to a hnuk.
39 Hyri dhe u tha atyre: “Pse bërtitni e qani? Vajza nuk ka vdekur, por fle”.
Anih loe imthung ah akun, nihcae khaeah, Tikhoe hae tiah palungset hoiah na qah o loe? Nawkta loe dueh ai, iih ni a iih, tiah a naa.
40 Dhe ata e përqeshën, por ai, mbasi i nxori jashtë të gjithë, mori me vete atin dhe nënën e vajzës dhe ata që qenë me atë, dhe hyri atje ku dergjej vajza.
To naah nihcae mah anih to pahnui o thuih. Anih mah to ah kaom kaminawk to tasa bangah tacawtsak boih moe, nawkta ih amno hoi ampa, angmah hoi nawnto kaom kaminawk to nawkta pasonghaih ahmuen ah a caeh haih.
41 E mori, pra, për dore vajzën dhe i tha: “Talitha kumi”, që e përkthyer do të thotë: “Vajzë, ty po të them: Çohu!”.
Nawkta to ban ah sui moe, anih khaeah, Talitha kumi, tiah a naa; a thuih koehhaih loe, Nawkta ta, angthawk lai ah, tiah kang naa, tih haih ih ni.
42 Dhe menjëherë vajza u ngrit dhe filloi të ecë. Ajo ishte në fakt dymbëdhjetë vjeçe. Dhe ata u habitën me habi të madhe.
Akra ai ah nongpata ta loe angthawk moe, lam a caeh; nongpata loe saning hatlai hnetto oh boeh. To ah kaom kaminawk loe paroeai dawnrai o.
43 Por ai urdhëroi rreptësisht që askush të mos e marrë vesh; pastaj urdhëroi që t’i japin vajzës të hajë.
Anih mah to ah kaom kaminawk khaeah minawk panoek o sak hmah, tiah acoehaih a paek; to pacoengah nongpata ta hanah caaknaek to paek oh, tiah a naa.
