< Marku 3 >

1 Pastaj ai hyri përsëri në sinagogë dhe aty ishte një njeri që kishte një dorë të tharë.
Vwu ingile mu sinagogi muvile nu munu unyakhevokho khelema.
2 Dhe ata po e ruanin në se do ta shëronte në ditën e së shtunës, që pastaj ta paditnin.
Pwu avange avanu vavovalekhonkongelela pa wipi ukhulola inave yikhopokha elinchuva lya Sabato pwu vang'ege.
3 Dhe ai i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: “Çohu në mes të të gjithëve!”.
u Yiisu akhambula unyakhevokho khelema, “Ema paagatinagati pa lulundamano ulu.”
4 Dhe u tha atyre: “A është e lejueshme ditën e së shtunës të bësh të mirë apo të keqe, të shpëtosh një jetë apo ta vrasësh?”. Por ata heshtnin.
Pwu akhavavola avanu, “Lunonu ukhuvomba elinonu palinchuva lya Sabato ama ukhovomba gago sagalweli; ukhupokhe uvwumi, ama ukhubunda?” Avene vakhanchiga mie.
5 Atëherë ai, si i shikoi rreth e qark me zemërim, i hidhëruar për ngurtësinë e zemrës së tyre, i tha atij njeriu: “Shtrije dorën tënde!”. Ai e shtriu, dhe dora e tij u shëndosh përsëri si tjetra.
Hulyoyo akhavavola, avile nulususuvalo ulwakhuva vavile ni numbula ng'afu, pwu akhambula umunu ola, “Golosya ekhevokho khyaho.”
6 Dhe farisenjtë dolën jashtë e menjëherë bënin këshill bashkë me herodianët kundër tij, se si ta vrasin.
Akhakhegolosya pwu u Yiisu akhampokha ekhevokho khyamwene. Avapitavwe vakhakhuma khunji vakhasongane na vatwa valonde anjela eya khubuda.
7 Por Jezusi me dishepujt e vet u tërhoq drejt detit; dhe një turmë e madhe nga Galilea i ndoqi; edhe nga Judea;
Pwu u Yiisu, na vakongi va mwene, vakhaluta khu nyanja, ululundamano lwa vanu avakhomile khu Galileya avange khu va Yuta.
8 dhe nga Jeruzalemi, nga Idumea, nga përtej Jordanit; gjithashtu një turmë e madhe nga rrethinat Etiros dhe të Sidonit, kur dëgjoi gjërat e medha që ai bënte, erdhi tek ai.
Avange ukhukhuma khu Yerusalemu khu Idumaya khovolongolo eya Yolodani khuwipi ne Tiro ne Sidoni, lulundamano uluvakha, vwulupulikhe imbombo inchoikhonchivomba, vakhincha khumwene.
9 Atëherë ai u tha dishepujve të tij të kenë gjithnjë gati një barkë, që populli mos e shtynte.
Pwu akhavavola avakongi va mwene ukhutesania uvwato uvwudebe ukhuta ululundamano vasite ukhuntinga.
10 Sepse ai kishte shëruar shumë veta, të gjithë që kishin sëmundje dyndeshin rreth tij që ta preknin.
Ulwakhuva avapokhile vingi, khela munu uveale nu khungatanchawa ale nuvwunogwe amwabasye.
11 Dhe frymërat e ndyrë, kur e shihnin, binin përmbys para tij dhe bërtitnin, duke thënë: “Ti je Biri i Perëndisë!”.
Mwoni imepo imbivi upunchambwene, walekhugwa pasi nu khulela, valekhune hova, “Uve ule mwana va Nguluve.”
12 Por ai i qortoi rreptësisht që të mos thonin se kush ishte ai.
Pwu alekhuvavola vasite ukhuvomba amanyikhihe.
13 Pastaj ai u ngjit në mal dhe thirri pranë vetes ata që deshi. Dhe ata erdhën tek ai.
Akhalota khu kyamba, akhavelanga vavo avanogilwe, vakhaluta khumwene.
14 Dhe ai i caktoi dymbëdhjetë që të rrinin me të dhe që mund t’i dërgonte të predikojnë,
Akhavakhala kumi na vaveli (akhavatambula vasukhiwa),
15 dhe të kishin pushtet të shëronin sëmundjet dhe të dëbonin demonët.
vave paninie nu mwene avasukhage khulumbelela, Vave na akga khuhencha imepo.
16 Ata ishin: Simoni, të cilit ia vuri emrin Pjetër;
Pwu akhavakhala kumi na vaveli: Simioni, uveampile elitawa lya Peteli,
17 Jakobi, bir i Zebedeut, dhe Gjoni, vë-llai i Jakobit, të cilave ua vuri emrin Boanerges, që do të thotë: “Bij të bubullimës”;
Yakobo unswambe Zebedayo, nu Yohani ulukholo va Yakobo, aveapevilwe elitawa lya Bonagesi, avo vale vana va Ngurumo,
18 Andrea, Filipi, Bartolomeu, Mateu, Thomai, Jakobi i Alfeut, Tadeu, Simon Kananeasi,
Nu Ndeleya, Filipo, Batholomayo, Mathayo, Tomaso, Yakobo unswambe Alfayo, Thadayo, Simioni Mkananayo,
19 dhe Juda Iskarioti, i cili më pas e tradhëtoi.
Nu Yuta Iskariote, yoywa alamwambuncha.
20 Pastaj hynë në një shtëpi. Dhe u mblodh përsëri një turmë aq e madhe, sa që as bukë s’mund të hanin.
Pwu akhaluta khukaya, nu lulundamano lwa vanu vakhincha paninie, vakhalemwa na khuhulya unkate.
21 Dhe kur të afërmit e tij e morën vesh, shkuan ta marrin atë, sepse flitej: “Nuk është në vete”.
Avakhekholo kya mwene vuvapolikhe elimenyu elyo, vakhaluta khu khomwibata, vakhata, “Ikhwalukha.”
22 Kurse skribët, që kishin zbritur nga Jeruzalemi, thoshnin: “Ai e ka Beelzebubin dhe i dëbon demonët me princin e demonëve”.
Avasimbi vavovainchile ukhuhuma khu Yerusalemu vakhata, “Alenimepo incha Beelzebuli, “Nu, “Umbakha va mepo ikhencha imepo.”
23 Por ai i thirri pranë vetes dhe u foli me anë të shëmbëlltyrave: “Si mund Satanai të dëbojë Satananë?
Yiisu akhavelanga khumwene nu khunchova navo khu fikhwani, “Ndakhehi u Setano ikhung'encha u Setano?
24 Në qoftë se një mbretëri është përçarë kundër vetvetes, ajo mbretëri nuk mund të qëndrojë.
Ingaveuvwutwa vungalekhehane uvwutwa uvwa savokheme.
25 Dhe në qoftë se një shtëpi përçahet kundër vetvetes, ajo shtëpi nuk mund të qëndrojë.
Ingave uvwunchenge vungalekhehane uvivunchenge uvwa savokheme.
26 Kështu, në se Satanai ngrihet kundër vetvetes dhe është përçarë, nuk mbahet dot, por i erdhi fundi!
Ingave u Setano iva nekhemendu yoywa, sakheme, pwu iva afikhe khuvwusililo vwa mwene.
27 Askush nuk mund të hyjë në shtëpinë e njeriut të fortë dhe t’ia grabitë pasuritë e tij, pa e lidhur më parë njeriun e fortë; vetëm atëherë mund t’ia plaçkitë shtëpinë.
Ulwakhuva asipale uvealeyomo yoywa iwesya ukhwingila mbunchenge uvwa munu unyamakha nu khuhencha ifinu fya mwene khetampinya unyamakha tasi, pwu ilandamaninga ifilimbunchenge.
28 Në të vërtetë po ju them se bijve të njerëzve do t’u falet çfarëdo mëkat dhe çdo blasfemi që do të thonë;
Elweli nihovavola, imbivi nchoni incha vana va vanu yanchisyeleheliwa, paninie na ukhudakhela inchovonchova,
29 po për atë që do të blasfemojë kundër Frymës së Shenjtë nuk do të ketë falje përjetë; ai është fajtor për dënim të përjetshëm”. (aiōn g165, aiōnios g166)
Yeyoni uveyakheva ikhodokha umepo umbalanche sahasyekheliwe, pwu iva ntula nongwa amanchuva goni.” (aiōn g165, aiōnios g166)
30 Sepse ata thoshnin: “Ai ka një frymë të ndyrë!”.
Yiisu alenchovile ele ulwakhuva valekhunchova ukhuta, “Ale ni mepo imbivi.”
31 Ndërkaq erdhën vëllezërit e tij dhe e ëma dhe, si ndaluan përjashta, dërguan ta thërrasin.
Kisha mama yake na ndugu zake walikuja na kusimama nje. Wakamtuma mtu, kumwita.
32 Turma ishte ulur përreth tij; dhe i thanë: “Ja, nëna jote dhe vëllezërit e tu janë përjashta dhe po të kërkojnë”.
Ululundamano lalwa lwatamile pawipi nu mwene vakhambola, “Ujyuva vakho na valokhololwo vale hanji, vikhoholonda uve.”
33 Por ai u përgjigj atyre duke thënë: “Kush është nëna ime, ose vëllezërit e mi?”.
Akhavanda akhata, “Ujyuva vango na avalokholo vango?”
34 Pastaj duke vështruar rreth e qark mbi ata që ishin ulur rreth tij, tha: “Ja nëna ime dhe vëllezërit e mi!
Akhavalola vava vatamile nu kunchungula akhata, “Lola, ava vuvajyuva na valokholo lwango!
35 Sepse kushdo që bën vullnetin e Perëndisë, ai është vëllai im, motra ime dhe nëna!”.
Yeyone uveivomba ulugano lwa Nguluve, u munu uywa velokholo lwango, nu ng'ancha vango, nu jyuva vango.”

< Marku 3 >