Marku 3
1 Pastaj ai hyri përsëri në sinagogë dhe aty ishte një njeri që kishte një dorë të tharë.
Anih loe Sineko ah akun let; to ah ban kadueh kami maeto oh.
2 Dhe ata po e ruanin në se do ta shëronte në ditën e së shtunës, që pastaj ta paditnin.
Nihcae mah Anih zae net thai hanah, Sabbath niah anih mah to kami to ngantuisak tih vai, tiah a zing o.
3 Dhe ai i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: “Çohu në mes të të gjithëve!”.
Anih loe ban khaem kami khaeah, Angdoe ah, tiah a naa.
4 Dhe u tha atyre: “A është e lejueshme ditën e së shtunës të bësh të mirë apo të keqe, të shpëtosh një jetë apo ta vrasësh?”. Por ata heshtnin.
To pacoengah anih mah nihcae khaeah, Sabbath niah tih hmuen maw sak han hoih, kahoih hmuen maw, to tih ai boeh loe kasae hmuen, hinghaih pahlong maw, to tih ai boeh loe paduek? tiah a naa. Toe nihcae loe angam o duem.
5 Atëherë ai, si i shikoi rreth e qark me zemërim, i hidhëruar për ngurtësinë e zemrës së tyre, i tha atij njeriu: “Shtrije dorën tënde!”. Ai e shtriu, dhe dora e tij u shëndosh përsëri si tjetra.
Nihcae loe palungthah o parai pongah, palungphui hoiah a khet moe, to kami khaeah, Na ban payang ah, tiah a naa. Anih mah ban to payangh: to naah kalah ban maeto baktih toengah hoih pae roep.
6 Dhe farisenjtë dolën jashtë e menjëherë bënin këshill bashkë me herodianët kundër tij, se si ta vrasin.
To pacoengah Farasinawk tacawt o moe, Anih to kawbangah maw hum thai han, tiah Herod ih kaminawk hoiah lok aram o.
7 Por Jezusi me dishepujt e vet u tërhoq drejt detit; dhe një turmë e madhe nga Galilea i ndoqi; edhe nga Judea;
Jesu loe a hnukbang kaminawk hoi tuipui bangah caeh: to naah paroeai Kalili ih kaminawk, Judea ih kaminawk anih hnukah bang o,
8 dhe nga Jeruzalemi, nga Idumea, nga përtej Jordanit; gjithashtu një turmë e madhe nga rrethinat Etiros dhe të Sidonit, kur dëgjoi gjërat e medha që ai bënte, erdhi tek ai.
Anih mah sak ih kalen parai hmuennawk to a thaih o naah, Jerusalem, Idumea prae, Jordan vapui zaeh ih kaminawk, Tura hoi Sidon vangpui taeng ih kaminawk anih khaeah angzoh o.
9 Atëherë ai u tha dishepujve të tij të kenë gjithnjë gati një barkë, që populli mos e shtynte.
Kami pop o parai pongah kaminawk mah Anih to et o han ai ah, Anih mah a hnukbang kaminawk khaeah, Anih han palong kathoeng kae maeto suem o coek ah, tiah a naa.
10 Sepse ai kishte shëruar shumë veta, të gjithë që kishin sëmundje dyndeshin rreth tij që ta preknin.
Pop parai kaminawk ngan a tuisak pongah, nathaih tawn paroeai kaminawk loe anih sui hanah hmabang ah anghnawt o.
11 Dhe frymërat e ndyrë, kur e shihnin, binin përmbys para tij dhe bërtitnin, duke thënë: “Ti je Biri i Perëndisë!”.
Kasae taqawknawk mah anih to hnuk o naah, a hma ah tabok o moe, Nang loe Sithaw Capa ni, tiah hangh o.
12 Por ai i qortoi rreptësisht që të mos thonin se kush ishte ai.
Anih loe mi maw, tito kaminawk khaeah thuih o han ai ah, nihcae khaeah acoehaih lok to thuih pae.
13 Pastaj ai u ngjit në mal dhe thirri pranë vetes ata që deshi. Dhe ata erdhën tek ai.
Anih loe mae nuiah dawh moe, a koeh ih kaminawk to kawk: to kaminawk loe anih khaeah caeh o.
14 Dhe ai i caktoi dymbëdhjetë që të rrinin me të dhe që mund t’i dërgonte të predikojnë,
Angmah hoi nawn oh o moe, nihcae to tamthanglok thui kami ah patoeh hanah, kami hatlai hnettonawk to tok a paek,
15 dhe të kishin pushtet të shëronin sëmundjet dhe të dëbonin demonët.
nathaih hoisak moe, taqawknawk haek thaihaih doeh a paek:
16 Ata ishin: Simoni, të cilit ia vuri emrin Pjetër;
Simon to anih mah Piter, tiah ahmin paek;
17 Jakobi, bir i Zebedeut, dhe Gjoni, vë-llai i Jakobit, të cilave ua vuri emrin Boanerges, që do të thotë: “Bij të bubullimës”;
Zebedi capa, Jakob hoi amnawk Johan hnik to, Boanerges tiah ahmin paek, to loe khopazih capa, tih haih ih ni:
18 Andrea, Filipi, Bartolomeu, Mateu, Thomai, Jakobi i Alfeut, Tadeu, Simon Kananeasi,
Andru, Philip, Bartholomu, Mathai, Thomas, Alphaeus capa Jakob, Thadaeus, Kanaan kami Simon hoi,
19 dhe Juda Iskarioti, i cili më pas e tradhëtoi.
Anih angphat taak, Juda Iskariot cae to tokpaek pacoengah, im maeto ah a caeh o.
20 Pastaj hynë në një shtëpi. Dhe u mblodh përsëri një turmë aq e madhe, sa që as bukë s’mund të hanin.
Paroeai kaminawk loe buh caa ai ah, nawnto amkhueng o let bae.
21 Dhe kur të afërmit e tij e morën vesh, shkuan ta marrin atë, sepse flitej: “Nuk është në vete”.
Nihcae mah Anih loe amthu ving boeh, tiah thuih o ih lok to angmah ih kaminawk mah thaih o naah, Anih to patawnh hanah a caeh o.
22 Kurse skribët, që kishin zbritur nga Jeruzalemi, thoshnin: “Ai e ka Beelzebubin dhe i dëbon demonët me princin e demonëve”.
Jerusalem hoi angzo tathuk ca tarik kaminawk mah, Anih loe Beelzebub taqawk a tawnh, taqawk angraeng oephaih hoiah ni taqawknawk to a haek, tiah a naa o.
23 Por ai i thirri pranë vetes dhe u foli me anë të shëmbëlltyrave: “Si mund Satanai të dëbojë Satananë?
Nihcae to angmah khaeah a kawk moe, patahhaih lok a thuih pae, Setan mah Setan to kawbangmaw haek thai tih?
24 Në qoftë se një mbretëri është përçarë kundër vetvetes, ajo mbretëri nuk mund të qëndrojë.
Siangpahrang mah uk ih prae doeh maeto hoi maeto ampraek nahaeloe, to siangpahrang prae loe angdoe thai mak ai.
25 Dhe në qoftë se një shtëpi përçahet kundër vetvetes, ajo shtëpi nuk mund të qëndrojë.
Imthung takoh doeh maeto hoi maeto ampraek nahaeloe, to imthung loe angdoe thai mak ai.
26 Kështu, në se Satanai ngrihet kundër vetvetes dhe është përçarë, nuk mbahet dot, por i erdhi fundi!
Setan doeh angmah hoi angmah angkat moe, ampraek nahaeloe, angdoe thai mak ai, boenghaih ni pha tih.
27 Askush nuk mund të hyjë në shtëpinë e njeriut të fortë dhe t’ia grabitë pasuritë e tij, pa e lidhur më parë njeriun e fortë; vetëm atëherë mund t’ia plaçkitë shtëpinë.
Thacak kami to taoeng hmaloe ai ah, anih ih hmuenmaenawk paro pae hanah, mi kawbaktih doeh anih imthung ah akun thai mak ai; taoengh pacoengah ni a imthung ih hmuenmaenawk to paro pae thai tih.
28 Në të vërtetë po ju them se bijve të njerëzve do t’u falet çfarëdo mëkat dhe çdo blasfemi që do të thonë;
Loktang kang thuih o, Kami capanawk zaehaih hoi Sithaw kasae a thuih o haih boih to tahmen tih:
30 Sepse ata thoshnin: “Ai ka një frymë të ndyrë!”.
nihcae mah kaciim ai taqawk sae a tawnh, tiah thuih o pongah to tiah lok a thuih.
31 Ndërkaq erdhën vëllezërit e tij dhe e ëma dhe, si ndaluan përjashta, dërguan ta thërrasin.
Anih ih nawkamyanawk hoi amno loe to ahmuen ah angzoh o, tasa bangah angdoet o moe, Anih to kawk hanah kami to patoeh o.
32 Turma ishte ulur përreth tij; dhe i thanë: “Ja, nëna jote dhe vëllezërit e tu janë përjashta dhe po të kërkojnë”.
Pop parai kaminawk loe Anih taengah anghnut takui o, to naah nihcae mah Anih khaeah, Khenah, nam no hoi nam nawkamyanawk mah tasa bangah ang pakrong o, tiah thuih pae o.
33 Por ai u përgjigj atyre duke thënë: “Kush është nëna ime, ose vëllezërit e mi?”.
Anih mah nihcae khaeah, Kam no maw, to tih ai boeh loe Kai ih nawkamyanawk loe mi aa? tiah a naa.
34 Pastaj duke vështruar rreth e qark mbi ata që ishin ulur rreth tij, tha: “Ja nëna ime dhe vëllezërit e mi!
Anih mah a taengah anghnu kaminawk to khet moe, Khenah, hae kaminawk loe Kam no hoi Kai ih nawkamya ah oh o!
35 Sepse kushdo që bën vullnetin e Perëndisë, ai është vëllai im, motra ime dhe nëna!”.
Mi kawbaktih doeh Sithaw koehhaih sah kami loe, Kam nawk, Ka tanuh hoi Kam no ah oh, tiah a naa.
