Luka 9
1 Pastaj, mbasi i thirri bashkë të dymbëdhjetë dishepujt e vet, u dha atyre pushtet dhe autoritet mbi të gjithë demonët dhe të shërojnë sëmundjet.
Созвав же обанадесяте, даде им силу и власть на вся бесы, и недуги целити:
2 Dhe i nisi të predikojnë mbretërinë e Perëndisë dhe të shërojnë të sëmurët.
и посла их проповедати Царствие Божие и изцелити болящыя.
3 Dhe u tha atyre: “Mos merrni asgjë për rrugë: as shkop, as trastë, as bukë, as para dhe asnjë prej jush të mos ketë dy tunika me vete.
И рече к ним: ничесоже возмите на путь: ни жезла, ни пиры, ни хлеба, ни сребра, ни по двема ризама имети:
4 Në atë shtëpi ku të hyni, aty rrini deri sa të largoheni.
и в оньже дом внидете, ту пребывайте, и оттуду исходите:
5 Nëse disa nuk ju pranojnë, duke dalë prej atij qyteti, shkundni edhe pluhurin nga këmbët tuaja, si dëshmi kundër tyre”.
и елицы аще не приемлют вас, исходяще от града того, и прах от ног ваших оттрясите, во свидетелство на ня.
6 Atëherë ata u nisën dhe përshkuan fshatrat duke përhapur ungjillin dhe duke shëruar kudo.
Исходяще же прохождаху сквозе веси, благовествующе и изцеляюще всюду.
7 Herodi, tetrarku, kishte dëgjuar për të gjitha gjërat që kishte kryer Jezusi dhe ishte në mëdyshje, sepse disa thoshin se Gjoni ishte ringjallur së vdekuri,
Слыша же Ирод четвертовластник бывающая от Него вся и недоумевашеся: зане глаголемо бе от неких, яко Иоанн воста от мертвых:
8 të tjerë se ishte shfaqur Elia, e disa të tjerë se ishte ringjallur një nga profetët e lashtë.
от инех же, яко Илиа явися: от других же, яко пророк един от древних воскресе.
9 Por Herodi tha: “Gjonit unë ia kam prerë kokën; kush do të jetë ky, për të cilin po dëgjoj të thuhen të tilla gjëra?”. Dhe kërkonte ta shihte.
И рече Ирод: Иоанна аз усекнух: кто же есть Сей, о Немже аз слышу таковая? И искаше видети Его.
10 Kur u kthyen apostujt, i treguan Jezusit të gjitha gjërat që kishin bërë. Atëherë ai i mori me vete dhe u tërhoq mënjanë, në një vend të shkretë të një qyteti, që quhej Betsaida.
И возвращшеся Апостоли поведаша Ему, елика сотвориша: и поимь их, отиде един на место пусто града, нарицаемаго Вифсаида.
11 Po, kur turmat e morën vesh, i ndiqnin; dhe ai i mirëpriti dhe u fliste për mbretërinë e Perëndisë, dhe shëronte ata që kishin nevojë për shërim.
Народи же разумевше, по Нем идоша: и приемь их, глаголаше им о Царствии Божии и требующыя изцеления целяше.
12 Tani kur dita filloi të mbarojë, të dymbëdhjetët iu afruan dhe i thanë: “Nise turmën, që të shkojë nëpër fshatra e nëpër fushat përreth, që të gjejë strehë dhe ushqim, sepse këtu jemi në një vend të shkretë”.
День же начат прекланятися. Приступльше же обанадесяте рекоша Ему: отпусти народ, да шедше во окрестныя веси и села витают и обрящут брашно: яко зде в пусте месте есмы.
13 Por ai u tha atyre: “U jepni ju të hanë”. Ata u përgjigjen: “Ne nuk kemi tjetër veç se pesë bukë e dy peshq; vetëm nëse shkojmë vetë të blejmë ushqim për gjithë këta njerëz”.
Рече же к ним: дадите им вы ясти. Они же реша: несть у нас вящше, токмо пять хлеб и рыбе две, аще убо не шедше мы купим во вся люди сия брашна.
14 Ishin, pra, rreth pesë mijë burra. Por ai u tha dishepujve të vet: “I vini të ulen në grupe nga pesëdhjetë”.
Беху бо мужей яко пять тысящ. Рече же ко учеником Своим: посадите их на купы по пятидесят.
15 Ata vepruan në këtë mënyrë dhe i ulën të gjithë.
И сотвориша тако, и посадиша их вся.
16 Atëherë ai i mori të pesë bukët dhe të dy peshqit dhe, pasi i ngriti sytë drejt qiellit, i bekoi, i ndau dhe ua dha dishepujve të vet që t’ia shpërndajnë turmës.
Приим же пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови их, и преломи, и даяше учеником, предложити народу.
17 Dhe të gjithë hëngrën e u ngopën; nga copat që tepruan mblodhën dymbëdhjetë shporta.
И ядоша, и насытишася вси: и взяша избывшыя им укрухи кошя дванадесяте.
18 Dhe ndodhi që, ndërsa Jezusi po lutej në vetmi, dishepujt ishin bashkë me të. Dhe ai i pyeti duke thënë: “Kush thonë turmat se jam unë?”.
И бысть егда моляшеся един, с Ним беху ученицы: и вопроси их, глаголя: кого Мя глаголют народи быти?
19 Ata duke u përgjgjur thanë: “Disa thonë “Gjon Pagëzori”, të tjerë “Elia” dhe të tjerë një nga profetët e lashtë që është ringjallur”.
Они же отвещавше реша: Иоанна Крестителя: инии же Илию: друзии же, яко пророк некий от древних воскресе.
20 Dhe ai u tha atyre: “Po ju, kush thoni se jam unë?”. Atëherë Pjetri duke u pergjigjur tha: “Krishti i Perëndisë”.
Рече же им: вы же кого Мя глаголете быти? Отвещав же Петр рече: Христа Божия.
21 Atëherë ai i porositi rreptë dhe i urdhëroi të mos i tregojnë kurrkujt,
Он же запрещь им, повеле ни комуже глаголати сего,
22 duke thënë: “Birit të njeriut i duhet të vuajë shumë gjëra, ta përbuzin pleqtë, krerët e priftërinjve dhe skribët, ta vrasin dhe të tretën ditë të ringjallet”.
рек, яко подобает Сыну Человеческому много пострадати, и искушену быти от старец и архиерей и книжник, и убиену быти, и в третий день востати.
23 Pastaj u tha të gjithëve: “Nëse dikush do të vijë pas meje, le ta mohojë vetveten, ta marrë çdo ditë kryqin e vet dhe të më ndjekë.
Глаголаше же ко всем: аще кто хощет по Мне ити, да отвержется себе, и возмет крест свой, и последует Ми.
24 Sepse kush do ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë; por kush do ta humbasë jetën e vet për shkakun tim, do ta shpëtojë.
Иже бо аще хощет душу свою спасти, погубит ю: а иже погубит душу свою Мене ради, сей спасет ю.
25 E pra, ç’dobi ka njeriu po të fitojë tërë botën, dhe pastaj të shkatërrojë veten dhe të shkojë në humbje?
Что бо пользы имать человек, приобрет мир весь, себе же погубив или отщетив?
26 Sepse, nëse dikujt i vjen turp për mua dhe për fjalët e mia, edhe Birit të njeriut do t’i vijë turp për të, kur të vijë në lavdinë e vet dhe të Atit e të engjëjve të shenjtë.
Иже бо аще постыдится Мене и Моих словес, сего Сын Человеческий постыдится, егда приидет во славе Своей и Отчей и святых Ангел.
27 Në të vërtetë po ju them se këtu janë të pranishëm disa që nuk do ta shjojnë vdekjen, para se ta shohin mbretërinë e Perëndisë”.
Глаголю же вам воистинну: суть нецыи от зде стоящих, иже не имут вкусити смерти, дондеже видят Царствие Божие.
28 Dhe ndodhi që afërsisht tetë ditë pas këtyre thënieve, Ai mori me vete Pjetrin, Gjonin Jakobin dhe u ngjit në mal për t’u lutur.
Бысть же по словесех сих яко дний осмь, и поемь Петра и Иоанна и Иакова, взыде на гору помолитися.
29 Dhe ndërsa po lutej, pamja e fytyrës së tij ndryshoi dhe veshja e tij u bë e bardhë dhe e ndritshme.
И бысть егда моляшеся, видение лица Его ино, и одеяние Его бело блистаяся.
30 Dhe ja, dy burra po bisedonin me të; ata ishin Moisiu dhe Elia,
И се, мужа два с Ним глаголюща, яже беста Моисей и Илиа,
31 të cilët, të shfaqur në lavdi, i flisnin për ikjen e tij nga kjo jetë që do të kryhej së shpejti në Jeruzalem.
явльшася во славе, глаголаста же исход Его, егоже хотяше скончати во Иерусалиме.
32 Pjetri dhe shokët e tij ishin të këputur nga gjumi; po kur u zgjuan plotësisht, panë lavdinë e tij dhe ata dy burra që ishin bashkë me të.
Петр же и сущии с ним бяху отягчени сном: убуждшеся же видеша славу Его, и оба мужа стояща с Ним.
33 Dhe, ndërsa këta po ndaheshin prej tij, Pjetri i tha Jezusit: “Mësues, për ne është mirë të rrijmë këtu; le të bëjmë, pra, tri çadra: një për ty, një për Moisiun dhe një për Elian”; por ai nuk dinte ç’thoshte.
И бысть егда разлучистася от Него, рече Петр ко Иисусу: Наставниче, добро есть нам зде быти: и сотворим сени три, едину Тебе, и едину Моисеови, и едину Илии: не ведый, еже глаголаше.
34 Dhe ndërsa ai po fliste kështu, erdhi një re që i mbuloi në hijen e vet; dhe dishepujt i zuri frika, kur hynë në re.
Се же ему глаголющу, бысть облак, и осени их: убояшася же, вшедше во облак.
35 Dhe një zë dilte nga reja duke thënë: “Ky është Biri im i dashur; dëgjojeni”.
И глас бысть из облака, глаголя: Сей есть Сын Мой Возлюбленный, Того послушайте.
36 Dhe ndërsa fliste ky zë, Jezusi u gjet krejt vetëm. Ata heshtën dhe në ato ditë nuk i treguan kurrkujt asgjë nga ç’kishin parë.
И егда бысть глас, обретеся Иисус един. И тии умолчаша, и ни комуже возвестиша в тыя дни ничесоже от тех, яже видеша.
37 Të nesërmen, kur ata zbritën nga mali, ndodhi që një turmë e madhe i doli përpara Jezusit.
Бысть же в прочий день, сшедшым им с горы, срете Его народ мног.
38 Dhe ja, një burrë nga turma filloi të bërtasë, duke thënë: “Mësues, të lutem, ktheje vështrimin mbi djalin tim, sepse është i vetmi që kam.
И се, муж из народа возопи, глаголя: Учителю, молютися, призри на сына моего, яко единороден ми есть:
39 Dhe ja, një frymë e kap dhe menjëherë ai bërtet; pastaj e përpëlit dhe e bën të nxjerrë shkumë dhe mezi largohet, pasi e ka sfilitur.
и се дух емлет его, и внезапу вопиет, и пружается с пенами, и едва отходит от него, сокрушая его:
40 U jam lutur dishepujve të tu ta dëbojnë, por ata nuk kanë mundur”.
и молихся учеником Твоим, да ижденут его: и не возмогоша.
41 Dhe Jezusi, duke u përgjigjur, tha: “O brez mosbesues dhe i çoroditur, deri kur do të jem me ju dhe deri kur do t’ju duroj? Sille këtu djalin tënd”.
Отвещав же Иисус рече: о, роде неверный и развращенный, доколе буду в вас и терплю вы? Приведи (Ми) сына твоего семо.
42 Dhe, ndërsa fëmija po afrohej, demoni e përpëliti atë dhe e sfiliti. Por Jezusi e qortoi frymën e ndyrë, e shëroi djalin dhe ia dorëzoi atit të vet.
Еще же грядущу ему, поверже его бес и стрясе. Запрети же Иисус духови нечистому, и изцели отрока, и вдаде его отцу его.
43 Të gjithë mbetën të mahnitur nga madhëria e Perëndisë. Dhe, ndërsa të gjithë po mrekulloheshin për gjithçka bënte Jezusi, ai u tha dishepujve të vet:
Дивляхуся же вси о величии Божии. Всем же чудящымся о всех, яже творяше Иисус, рече ко учеником Своим:
44 “I shtini mirë në vesh këto fjalë, sepse Biri i njeriut do të bjerë në duart e njerëzve”.
вложите вы во ушы ваши словеса сия: Сын бо Человеческий имать предатися в руце человечесте.
45 Por ata nuk i kuptuan këto fjalë; ato ishin të fshehta dhe për këtë shkak ata nuk i kuptonin dot, dhe druanin ta pyesnin për ato që kishte thënë.
Они же не разумеша глаголгола сего, бе бо прикровен от них, да не ощутят его: и бояхуся вопросити Его о глаголголе сем.
46 Pastaj midis tyre filloi një grindje: cili prej tyre do të ishte më i madhi.
Вниде же помышление в них, кто их вящший бы был.
47 Atëherë Jezusi, duke ditur ç’mendime kishin në zemrat e tyre, mori një fëmijë të vogël dhe e afroi pranë vetes,
Иисус же ведый помышление сердец их, приемь отроча, постави е у Себе
48 dhe u tha atyre: “Ai që e pranon këtë fëmijë të vogël në emrin tim, më pranon mua; dhe ai që më pranon mua, pranon atë që më dërgoi mua, sepse ai që është më i vogli nga ju të gjithë, ai do të jetë i madh”.
и рече им: иже аще приимет сие отроча во имя Мое, Мене приемлет: и иже аще Мене приемлет, приемлет Пославшаго Мя: иже бо менший есть в вас, сей есть велик.
49 Atëherë Gjoni e mori fjalën dhe tha: “Mësues, ne pamë një që i dëbonte demonët në emrin tënd dhe ia ndaluam, sepse ai nuk të ndjek bashkë me ne”.
Отвещав же Иоанн рече: Наставниче, видехом некоего о имени Твоем изгоняща бесы: и возбранихом ему, яко вслед не ходит с нами.
50 Por Jezusi i tha: “Mos ia ndaloni, sepse kush nuk është kundër nesh është me ne”.
И рече к нему Иисус: не браните: иже бо несть на вы, по вас есть.
51 Ndodhi që kur po plotësohej koha që Jezusi duhet të ngrihej në qiell, ai vendosi prerazi të shkojë në Jeruzalem,
Бысть же егда скончавахуся дние восхождению Его, и Той утверди лице Свое ити во Иерусалим:
52 dhe dërgoi përpara lajmëtarët. Këta, si u nisën, hynë në një fshat të Samaritanëve, për t’i përgatitur ardhjen.
и посла вестники пред лицем Своим: и изшедше внидоша в весь Самарянску, яко да уготовят Ему:
53 Por ata të fshatit nuk deshën ta pranonin, sepse ai ecte me fytyrë të drejtuar nga Jeruzalemi.
и не прияша Его, яко лице Его бе грядущее во Иерусалим.
54 Kur e panë këtë gjë, dishepujt e vet Jakobi dhe Gjoni thanë: “Zot, a do ti që të themi të zbresë zjarr nga qielli dhe t’i përvëlojë, ashtu si bëri edhe Elia?”.
Видевша же ученика Его Иаков и Иоанн, реста: Господи, хощеши ли, речема, да огнь снидет с небесе и потребит их, якоже и Илиа сотвори?
55 Por ai u kthye nga ata dhe i qortoi duke thënë: “Ju nuk e dini nga cili frymë jeni;
Обращься же запрети има, и рече: не веста, коего духа еста вы:
56 sepse Biri i njeriut nuk erdhi për të shkatërruar shpirtërat e njerëzve, po për t’i shpëtuar”. Pastaj shkuan në një fshat tjetër.
Сын бо Человеческий не прииде душ человеческих погубити, но спасти. И идоша во ину весь.
57 Ndodhi që, ndërsa po ecnin rrugës, dikush i tha: “Zot, unë do të të ndjek kudo të shkosh”.
Бысть же идущым им по пути, рече некий к Нему: иду по Тебе, аможе аще идеши, Господи.
58 Por Jezusi i tha: “Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit fole; kurse Biri i njeriut nuk ka ku ta mbështesë kokën”.
И рече ему Иисус: лиси язвины имут, и птицы небесныя гнезда: Сын же Человеческий не имать где главу подклонити.
59 Pastaj i tha një tjetri: “Ndiqmë!”. Por ai përgjigjej: “Zot, më lejo më parë të shkoj e të varros atin tim”.
Рече же ко другому: ходи вслед Мене. Он же рече: Господи, повели ми, да шед прежде погребу отца моего.
60 Jezusi i tha: “Lëri të vdekurit t’i varrosin të vdekurit e vet; por ti shko dhe prediko mbretërinë e Perëndisë”.
Рече же ему Иисус: остави мертвыя погребсти своя мертвецы: ты же шед возвещай Царствие Божие.
61 Akoma një tjetër i tha: “Zot, unë do të të ndjek ty, por më lejo më parë të ndahem me ata të familjes sime”.
Рече же и другий: иду по Тебе, Господи: прежде же повели ми отвещатися, иже суть в дому моем.
62 Jezusi i tha: “Asnjëri që ka vënë dorë në parmendë dhe kthehet e shikon prapa, nuk është i përshtatshëm për mbretërinë e Perëndisë”.
Рече же к нему Иисус: никтоже возложь руку свою на рало и зря вспять, управлен есть в Царствии Божии.
