Luka 20
1 Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,
Certa vez, quando Jesus estava ensinando às pessoas no Templo, dizendo para elas sobre as boas novas do Reino de Deus, alguns chefes dos sacerdotes e dos educadores religiosos chegaram com os anciãos do povo.
2 dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?”.
Eles perguntaram a Jesus: “Diga-nos, com a autoridade de quem você está fazendo essas coisas? Quem lhe deu o direito de fazer isso?”
3 Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:
Jesus respondeu: “Deixem-me também fazer uma pergunta a vocês. Digam-me:
4 Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?”.
O batismo de João vinha do céu ou era apenas uma ação humana?”
5 Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: “Atëherë përse nuk i besuat?”.
Eles conversaram sobre isso entre eles: “Se dissermos que era do céu, ele perguntará: ‘Então, por que vocês não acreditaram nele?’
6 Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet”.
E se dissermos que vinha dos homens, todos aqui irão nos apedrejar, pois eles têm certeza de que João era um profeta.”
7 Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.
Assim eles responderam: “Nós não sabemos!”
8 Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra”.
Jesus respondeu: “Então, não direi a vocês quem me deu autoridade para fazer o que faço.”
9 Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.
Depois, ele começou a contar uma história para as pessoas: “Havia um homem que fez uma plantação de uvas. Ele então, arrendou essa área para alguns lavradores e foi morar em outro país por um longo tempo.
10 Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.
Na época da colheita, ele enviou um empregado para receber dos lavradores a sua parte. Mas, os lavradores bateram no empregado e o mandaram embora sem nada.
11 Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.
Depois, o proprietário enviou outro empregado, mas eles bateram nele também e o trataram vergonhosamente. Esse empregado também voltou sem conseguir receber nada.
12 Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.
O dono das terras enviou um terceiro empregado, mas eles bateram nele e o expulsaram.
13 Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!”.
O dono da lavoura pensou: ‘O que eu devo fazer? Já sei! Enviarei o meu filho, que amo muito. Talvez, eles o respeitarão.’
14 Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: “Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve”.
Mas, quando os lavradores o viram chegando, disseram uns aos outros: ‘Este é o herdeiro do proprietário das terras. Vamos matá-lo! Assim, poderemos ficar com a herança.’
15 Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?
Eles o expulsaram da plantação e o mataram. E agora? O que o dono da plantação de uvas fará com os homens que mataram o seu filho?
16 Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve”. Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë”.
Ele virá e matará esses lavradores e arrendará a plantação a outros.” Quando eles ouviram a história, disseram: “Que isso nunca aconteça!”
17 Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: “Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes”?
Mas, Jesus olhou para eles e disse: “Então, por que está escrito nas Sagradas Escrituras: ‘A pedra que os construtores rejeitaram, agora se tornou a base da construção?’
18 Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet”.
Quem cair sobre essa pedra será partido em pedaços. E, se a pedra cair sobre alguém, essa pessoa será esmagada.”
19 Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.
Os educadores religiosos e os chefes dos sacerdotes queriam prendê-lo imediatamente, pois perceberam que a história de Jesus dizia respeito a eles. Mas, eles tinham medo de como as pessoas que estavam ali reagiriam.
20 Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.
Esperando por uma oportunidade, eles enviaram espiões, que fingiam ser sinceros. Eles tentavam pegar Jesus, usando algo que ele dissesse. Se encontrassem uma prova, poderiam entregá-lo à autoridade do governador.
21 Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.
Eles disseram: “Mestre, nós sabemos que você fala e ensina o que é bom e certo e que você não se deixa convencer pelas opiniões dos outros. Você verdadeiramente ensina o caminho de Deus.
22 A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?”.
Então, devemos pagar impostos ao imperador, ou não?”
23 Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?
Mas, Jesus percebendo a má intenção deles, lhes disse:
24 Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?”. Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit”.
“Mostre-me uma moeda de um denário. De quem é a imagem e o nome inscrito nela?” Eles responderam: “Do imperador.”
25 Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”.
Ele lhes disse: “Então, deem ao imperador o que pertence ao imperador. E deem a Deus o que pertence a Deus.”
26 Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.
Eles não conseguiram provas contra Jesus pelas coisas que ele dizia para as pessoas. Eles ficaram impressionados com sua resposta e se calaram.
27 Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,
Então, alguns saduceus, os quais não acreditam na ressurreição, vieram até Jesus e lhe perguntaram:
28 duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.
“Mestre, Moisés nos deu uma lei que diz que se um homem casado morrer, deixando a esposa sem filhos, o irmão dele deve se casar com a viúva e ter filhos, que serão considerados filhos do irmão que morreu.
29 Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
Certa vez, havia sete irmãos. O primeiro tinha uma esposa, e ele morreu sem deixar filhos.
30 I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.
O segundo
31 E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.
e depois o terceiro irmãos se casaram com ela. No final, todos os sete irmãos se casaram com ela e morreram sem deixar filhos.
32 Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.
Finalmente, a mulher também morreu.
33 Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua”.
Então, como ela se casou com todos os sete irmãos, no dia da ressurreição, de qual deles ela será esposa?”
Jesus explicou: “Nesta época, as pessoas se casam e são dadas em casamento. (aiōn g165)
35 por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë; (aiōn g165)
Mas, aquelas que são consideradas merecedoras de ter parte na época que chegará e na ressurreição não se casarão e nem serão dadas em casamento. (aiōn g165)
36 ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.
Elas não irão mais morrer e serão como anjos e são filhos de Deus, pois são filhos da ressurreição.
37 Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.
Mas, sobre se os mortos podem reviver, até mesmo Moisés provou isso quando escreveu sobre o espinheiro em chamas. Quando ele diz ao Senhor: ‘o Deus de Abraão, o Deus de Isaque e o Deus de Jacó.’
38 Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të”.
Ele não é Deus dos mortos, mas, sim, dos vivos, pois, para ele, todos vivem.”
39 Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole”.
Alguns dos educadores religiosos responderam: Essa foi uma boa resposta, Mestre!
40 Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.
Depois disso, ninguém se atreveu a lhe perguntar mais nada.
41 Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?
Então, Jesus lhes perguntou: “Por que dizem que o Messias é filho de Davi?
42 Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: “Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,
Pois o próprio Davi diz no livro dos Salmos: O Senhor Deus disse para o meu Senhor: ‘Sente-se a minha direita,
43 derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”.
até que eu faça de todos os seus inimigos como um estrado para os seus pés.’
44 Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?”.
Davi o chama ‘Senhor’, então, como ele pode ser filho de Davi?”
45 Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:
Enquanto todos prestavam atenção, Jesus disse aos discípulos:
46 “Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;
“Cuidado com os líderes religiosos, que gostam de andar por aí com mantos compridos e de ser cumprimentados com respeito nas praças dos mercados. Eles gostam de ter os melhores lugares nas sinagogas e de se sentar nos lugares de honra nos banquetes.
47 ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë”.
Eles enganam as viúvas, tirando o que elas têm, e escondem o tipo de pessoas que eles realmente são fazendo longas orações. Eles serão severamente castigados quando forem julgados.”
