Luka 20
1 Dhe në një nga ato ditë ndodhi që, ndërsa ai po mësonte popullin në tempull dhe predikonte ungjillin, erdhën krerët e priftërinjve dhe skribët bashkë me pleqtë,
And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders,
2 dhe i thanë: “Na trego me ç’autoritet i bën këto gjëra; ose kush është ai që ta dha ty këtë pushtet?”.
And spoke unto him, saying, Tell us, by what authority do you these things? or who is he that gave you this authority?
3 Dhe ai duke u përgjigjur, u tha atyre: “Edhe unë do t’ju pyes një gjë dhe ju m’u përgjigjni:
And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; (logos) and answer me:
4 Pagëzimi i Gjonit vinte nga qielli apo nga njerëzit?”.
The baptism of John, was it from heaven, or of men?
5 Dhe ata arsyetonin në mes tyre duke thënë: “Po të themi prej qiellit, ai do të na thotë: “Atëherë përse nuk i besuat?”.
And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed all of you him not?
6 Kurse po t’i themi prej njerëzve, gjithë populli do të na vrasë me gurë, sepse ai është i bindur se Gjoni ishte një profet”.
But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet.
7 Prandaj u përgjigjen se nuk dinin nga vinte.
And they answered, that they could not tell whence it was.
8 Atëherë Jezusi u tha atyre: “As unë nuk po ju them me ç’pushtet i bëj këto gjëra”.
And Jesus said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.
9 Pastaj filloi t’i tregojë popullit këtë shëmbëlltyrë: “Një njeri mbolli një vresht, ua besoi disa vreshtarëve dhe iku larg për një kohë të gjatë.
Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time.
10 Në kohën e të vjelave, dërgoi një shërbëtor tek ata vreshtarë që t’i jepnin pjesën e vet nga prodhimi i vreshtit; por vreshtarët e rrahën atë dhe e kthyen duarbosh.
And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent him away empty.
11 Ai dërgoi përsëri një shërbëtor tjetër; por ata, pasi e rrahën dhe e shanë edhe atë, e kthyen duarbosh.
And again he sent another servant: and they beat him also, and pleaded him shamefully, and sent him away empty.
12 Ai dërgoi edhe një të tretë, por ata e plagosën edhe atë dhe e përzunë.
And again he sent a third: and they wounded him also, and cast him out.
13 Atëherë i zoti i vreshtit tha: “Çfarë duhet të bëj? Do të dërgoj djalin tim të dashur. Ndoshta, duke e parë atë, do ta respektojnë!”.
Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence him when they see him.
14 Por vreshtarët, kur e panë, thanë midis tyre: “Ky është trashëgimtari; ejani e ta vrasim që trashëgimia të na mbetet neve”.
But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
15 Kështu e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. Ç’do t’u bëjë, pra, këtyre, i zoti i vreshtit?
So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them?
16 Ai do të vijë, do t’i vrasë ata vreshtarë dhe do t’ua japë vreshtin të tjerëve”. Por ata, kur e dëgjuan këtë, thanë: “Kështu mos qoftë”.
He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, God forbid.
17 Atëherë Jezusi, duke i shikuar në fytyrë, tha: “Ç’është, pra, ajo që është shkruar: “Guri që ndërtuesit e kanë hedhur poshtë u bë guri i qoshes”?
And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
18 Kushdo që do të bjerë mbi këtë gur do të bëhet copë-copë, dhe ai mbi të cilin do të bjerë guri, do të dërrmohet”.
Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.
19 Në këtë moment, krerët e priftërinjve dhe skribët kërkuan të vënë dorë në të, sepse e morën vesh se ai e kishte treguar atë shëmbëlltyrë për ata, por kishin frikë nga populli.
And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
20 Ata e përgjonin me kujdes dhe i dërguan disa spiunë të cilët, duke u paraqitur si njerëz të drejtë, ta zinin në gabim në ndonjë ligjëratë dhe pastaj t’ia dorëzonin pushtetit dhe autoritetit të guvernatorit.
And they watched him, and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, (logos) that so they might deliver him unto the power and authority of the governor.
21 Këta e pyetën duke thënë: “Mësues ne e dimë se ti flet dhe mëson drejt dhe që nuk je aspak i anshëm, por mëson rrugën e Perëndisë në të vërtetë.
And they asked him, saying, Master, we know that you say and teach rightly, neither accept you the person of any, but teach the way of God truly:
22 A është e lejueshme për ne t’i paguajmë taksë Cezarit apo jo?”.
Is it lawful for us to give tribute unto Caesar, or no?
23 Por ai, duke e kuptuar ligësinë e tyre, u tha atyre: “Përse më provokoni?
But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt all of you me?
24 Më tregoni një denar: e kujt është fytyra dhe mbishkrimi që ka?”. Dhe ata, duke përgjigjur, thanë: “E Cezarit”.
Show me a penny. Whose image and superscription has it? They answered and said, Caesar's.
25 Atëherë ai u tha atyre: “I jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit, dhe Perëndisë atë që është e Perëndisë”.
And he said unto them, Render therefore unto Caesar the things which be Caesar's, and unto God the things which be God's.
26 Dhe nuk mundën ta zënë në gabim në ligjëratën e tij përpara popullit dhe, të habitur nga përgjigjja e tij, heshtën.
And they could not take hold of his words (rhema) before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
27 Pastaj iu afruan disa saducej, të cilët mohojnë se ka ringjallje, dhe e pyetën,
Then came to him certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him,
28 duke thënë: “Mësues, Moisiu na la të shkruar që, nëse vëllai i dikujt vdes kishte grua dhe vdiq pa lënë fëmijë, i vëllai ta marrë gruan e tij dhe t’i ngjallë pasardhës vëllait të vet.
Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man's brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother.
29 Tashti, ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq pa lënë fëmijë.
There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children.
30 I dyti e mori për grua dhe vdiq edhe ai pa lënë fëmijë.
And the second took her to wife, and he died childless.
31 E mori pastaj i treti; dhe kështu që të shtatë vdiqën pa lënë fëmijë.
And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
32 Dhe pas tyre vdiq edhe gruaja.
Last of all the woman died also.
33 Atëherë, në ringjallje, e kujt do të jetë grua? Sepse që të shtatë e patën grua”.
Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.
And Jesus answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
35 por ata që do të gjenden të denjë të kenë pjesë në botën tjetër dhe në ringjalljen e të vdekurve, nuk martohen dhe nuk martojnë; (aiōn g165)
But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
36 ata as nuk mund të vdesin më, sepse janë si engjëjt dhe janë bij të Perëndisë, duke qenë bij të ringjalljes.
Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
37 Dhe se të vdekurit do të ringjallen, e ka deklaruar vetë Moisiu në pjesën e ferrishtes, kur e quan Zot, Perëndinë e Abrahamit, Perëndinë e Isakut dhe Perëndinë e Jakobit.
Now that the dead are raised, even Moses showed at the bush, when he calls the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
38 Ai nuk është perëndi i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë jetojnë për të”.
For he is not a God of the dead, but of the living: for all live unto him.
39 Atëherë disa skribë morën fjalën dhe thanë: “Mësues, mirë fole”.
Then certain of the scribes answering said, Master, you have well said.
40 Dhe nuk guxuan më t’i bëjnë asnjë pyetje.
And after that they durst not ask him any question at all.
41 Dhe ai i tha atyre: “Vallë, si thonë se Krishti është Bir i Davidit?
And he said unto them, How say they that Christ is David's son?
42 Vetë Davidi, në librin e Psalmeve, thotë: “Zoti i tha Zotit tim: Ulu në të djathtën time,
And David himself says in the book of Psalms, The LORD said unto my Lord, Sit you on my right hand,
43 derisa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”.
Till I make your enemies your footstool.
44 Davidi, pra, e quan Zot; si mund të jetë bir i tij?”.
David therefore calls him Lord, how is he then his son?
45 Dhe, ndërsa gjithë populli po e dëgjonte, ai u tha dishepujve të vet:
Then in the audience of all the people he said unto his disciples,
46 “Ruhuni nga skribët, të cilët shëtisin me kënaqësi me rroba të gjata, duan t’i përshëndesin nëpër sheshe, të jenë në vendet e para në sinagoga dhe në kryet e vendit nëpër gosti;
Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts;
47 ata gllabërojnë shtëpitë e te vejave dhe, për t’u dukur, bëjnë lutje të gjata. Ata do të marrin një dënim më të rëndë”.
Which devour widows' houses, and for a show make long prayers: the same shall receive greater damnation.
