Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Згадай, Господи, що́ з нами сталося, — зглянься й побач нашу га́ньбу, —

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

наша спа́дщина діста́лась чужим, доми наші — чужи́нцям!

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Поставали ми си́ротами: нема ба́тька, а ма́тінки наші — неначе ті вдо́ви!

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Свою воду за срі́бло ми п'ємо́, наші дро́ва за гроші оде́ржуємо.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

У поти́лицю нас поганяють, помучені ми, і споко́ю не маємо!

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

До Єгипту й Асирії ру́ку витя́гуємо, — щоб наси́титись хлібом!

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Батьки наші грішили, але їх нема, — а ми двигаємо їхні прови́ни!

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Раби запанува́ли над нами, і немає ніко́го, хто б ви́рятував з їхньої руки.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Нара́жуючи свою душу на меч у пустині, достаємо свій хліб.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Шкіра наша, мов піч, — попали́лась з пекучого голоду,

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Жінок на Сіоні безче́стили, дівчат — по Юдейських містах.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Князі їхньою рукою пові́шені, лиця стари́х не пошано́вані.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Юнаки́ носять камінь млино́вий, а хлопці під ношею дров спотика́ються.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Перестали сиді́ти старші́ в брамі, юнаки́ — свою пісню співати,

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

втіха нашого серця спини́лась, наш та́нець змінивсь на жало́бу.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Спа́ла корона у нас з голови́, о горе, бо ми прогріши́лись, —

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

тому́ наше серце боля́ще, тому́ наші очі поте́мніли,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

через го́ру Сіон, що спусто́шена, бро́дять лисиці по ній.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Пробува́єш Ти, Господи, вічно, Твій престо́л з роду в рід:

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Нащо ж на́с забуваєш навік, покидаєш на довгі дні нас?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Приверни́ нас до Себе, о Господи, — і ве́рнемось ми, віднови́ наші дні, як давні́ше було́!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Хіба́ Ти цілко́м нас відкинув, прогні́вавсь занадто на нас?