Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Awurade, kae nea aba yɛn so; hwɛ, na hu yɛn animguase.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Wɔadan yɛn agyapade ama ahɔho, wɔde yɛn afi ama ananafo.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Yɛayɛ nyisaa na yenni agyanom, yɛn nanom yɛ akunafo.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Ɛsɛ sɛ yɛtɔ nsu a yɛnom; yebenya nnyina a, gye sɛ yɛtɔ.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Wɔn a wɔtaa yɛn no abɛn yɛn pɛɛ; Yɛabrɛ na yennya ahomegye.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Yɛde yɛn ho maa Misraim ne Asiria sɛnea yebenya aduan a ɛbɛso yɛn.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Yɛn agyanom yɛɛ bɔne, na wonni hɔ bio, na yɛn na wɔn asotwe abɛda yɛn so.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Nkoa di yɛn so, na obiara nni hɔ a obegye yɛn afi wɔn nsam.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Yɛde yɛn nkwa bɔ afɔre de pɛ yɛn anoduan, afoa a ɛwɔ sare so no nti.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Yɛn honam adɔ sɛ fononoo. Ɔkɔm ama atiridii abɔ yɛn.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Wɔato mmea mmonnaa wɔ Sion, ne mmabun a wɔwɔ Yuda nkurow so.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Wɔkyekyere mmapɔmma nsa na wɔasɛn wɔn; wɔmmfa nidi mma mpanyimfo.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Mmerante yɛ adwumaden wɔ awiyammo so; na mmerantewa nan toto wɔ nnyina duruduru ase.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Mpanyimfo ntena kuropɔn apon ano bio; mmerante agyae wɔn nnwonto.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Ahosɛpɛw afi yɛn koma mu; yɛn asaw adan agyaadwotwa.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Ahenkyɛw afi yɛn ti so. Yɛn ara, yennue sɛ yɛayɛ bɔne!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Eyi nti yɛn koma atɔ beraw, eyinom nti yɛn ani so ayɛ kusuu

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

wɔ Sion bepɔw a ada mpan na sakraman nenam so no nti.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Wo, Awurade, di hene afebɔɔ; wʼahengua fi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Adɛn nti na wo werɛ fi yɛn daa yi? Adɛn nti na wagyaw yɛn, mmere tenten mu yi?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Ka yɛn bata wo ho bio, Awurade, na yɛatumi asan aba wo nkyɛn; yɛ yɛn nna foforo sɛ tete no

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

gye sɛ woapo yɛn koraa anaasɛ wo bo afuw yɛn mmoroso.