Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss skåda ned och se till vår smälek.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Vår arvedel har kommit i främlingars ägo, våra hus i utlänningars.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader; våra mödrar äro såsom änkor.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar; vår egen ved måste vi betala.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Våra förföljare äro oss på halsen; huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Vi hava måst giva oss under Egypten, under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Våra fäder hava syndat, de äro icke mer, vi måste bära deras missgärningar.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Trälar få råda över oss; ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd, bärga det undan öknens svärd.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Vår hud är glödande såsom en ugn, för brännande hungers skull.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Kvinnorna kränkte man i Sion, jungfrurna i Juda städer.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Furstarna blevo upphängda av deras händer, för de äldste visade de ingen försyn.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Ynglingarna måste bära på kvarnstenar, och gossarna dignade under vedbördor.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

De gamla sitta icke mer i porten, de unga hava upphört med sitt strängaspel.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd i sorgelåt är vår dans förvandlad.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Kronan har fallit ifrån vårt huvud; ve oss, att vi syndade så!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka, därför äro våra ögon förmörkade,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

för Sions bergs skull, som nu ligger öde, så att rävarna ströva omkring därpå.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Du, HERRE, tronar evinnerligen; din tron består från släkte till släkte.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Varför vill du för alltid förgäta oss, förkasta oss för beständigt?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter; förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Eller har du alldeles förkastat oss? Förtörnas du på oss så övermåttan?