Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.