Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Spomni se, oh Gospod, kaj je prišlo nad nas. Preudari in poglej našo grajo.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Naša dediščina je obrnjena k tujcem, naše hiše k neznancem.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Sirote smo in brez očeta, naše matere so kakor vdove.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Svojo vodo smo pili za denar; naš les nam je prodan.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Naši vratovi so pod preganjanjem. Trudimo se, pa nimamo počitka.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Roko smo izročili k Egipčanom in k Asircem, da bi bili nasičeni s kruhom.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Naši očetje so grešili in jih ni in mi smo nosili njihove krivičnosti.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Služabniki so vladali nad nami. Nikogar ni, da bi nas osvobodil iz njihove roke.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Svoj kruh smo prinašali z nevarnostjo za svoja življenja, zaradi meča iz divjine.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Naša koža je bila črna kakor peč zaradi strašne lakote.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Posiljevali so ženske na Sionu in device v Judovih mestih.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Z njihovo roko so obesili prince. Obrazi starešin niso bili spoštovani.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Zajeli so mladeniče, da meljejo in otroci so padali pod lesom.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Starešine so odšli od velikih vrat, mladeniči od svoje glasbe.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Veselje našega srca je prenehalo, naš ples je obrnjen v žalovanje.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Krona je padla iz naše glave. Gorje nam, da smo grešili!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Zaradi tega peša naše srce, zaradi teh stvari so zatemnjene naše oči.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Zaradi gore Sion, ki je zapuščena, lisice hodijo po njej.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ti, oh Gospod, ostajaš na veke, tvoj prestol od roda do roda.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Zakaj nas pozabljaš na veke in nas zapuščaš za tako dolgo?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Obrni nas k sebi, oh Gospod in mi bomo obrnjeni; obnovi naše dni kakor od davnine.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Toda popolnoma si nas zavrgel. Zelo si ogorčen zoper nas.