Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Аду-Ць аминте, Доамне, де че ни с-а ынтымплат! Уйтэ-Те ши вези-не окара!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Моштениря ноастрэ а трекут ла ниште стрэинь, каселе ноастре, ла чей дин алте цэрь!

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Ам рэмас орфань, фэрэ татэ; мамеле ноастре сунт ка ниште вэдуве.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Апа ноастрэ о бем пе бань, ши лемнеле ноастре требуе сэ ле плэтим.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Пригониторий не урмэреск ку ындыржире ши, кынд обосим, ну не дау одихнэ.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Ам ынтинс мына спре Еӂипт, спре Асирия, ка сэ не сэтурэм де пыне.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Пэринций ноштри, каре ау пэкэтуит, ну май сунт, яр ной ле пуртэм пэкателе.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Робий не стэпынеск, ши нимень ну не избэвеште дин мыниле лор.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Не кэутэм пыня ку примеждия веций ноастре, кэч не аменинцэ сабия ын пустиу.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Не арде пеля ка ун куптор де фригуриле фоамей.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Ау нечинстит пе фемей ын Сион, пе фечоаре ын четэциле луй Иуда.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Май-марий ноштри ау фост спынзураць де мыниле лор. Бэтрынилор ну ле-ау дат ничо чинсте.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Тинерий ау фост пушь сэ рышняскэ ши копиий кэдяу суб повериле де лемн.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Бэтрыний ну се май дук ла поартэ ши тинерий ау ынчетат сэ май кынте.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

С-а дус букурия дин инимиле ноастре ши жаля а луат локул жокурилор ноастре.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

А кэзут кунуна де пе капул ностру! Вай де ной, кэч ам пэкэтуит!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Дакэ не доаре инима, дакэ ни с-ау ынтунекат окий,

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

есте дин причинэ кэ мунтеле Сионулуй есте пустиит, дин причинэ кэ се плимбэ шакалий прин ел.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Дар Ту, Доамне, ымпэрэцешть пе вечие; скаунул Тэу де домние дэйнуеште дин ням ын ням!

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Пентру че сэ не уйць пе вечие ши сэ не пэрэсешть пентру мултэ време?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Ынтоарче-не ла Тине, Доамне, ши не вом ынтоарче! Дэ-не ярэшь зиле ка челе де одиниоарэ!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Сэ не фи лепэдат Ту де тот оаре ши сэ Те фи мыният Ту пе ной песте мэсурэ де мулт?