Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Tiahio, ry Iehovà, i nifetsak’ ama’ay zay; vazohò vaho oniño ty fisalara’ay!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Natolotse amo ambahinio ty lova’ay, amo rene-taneo o akiba’aio.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Bode zahay henaneo, toe bode rae; remavoiñe o rene’aio.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Tsy mete tsy vilie’ay ty rano hinome’ay; kaloeñe o hatae avori’aio.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Ampisoañeñe o hatò’aio; màmake zahay tsy maharendre-pitofàñe.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Fa nanolo-pitàñe amy Mitsraime zahay naho amy Asore, hitakara’ay mofo mahàtsake.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Nandilatse o roae’aio; tsy eo ka iereo; zahay avao ty mivave o hakeo’eo.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Fehe’ o ondevoo, fe tsy eo ty hamotsots’anay am-pità’ iareo.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Mampamoe’ aiñe ty ahazoa’ay haneñe, amy fibara an-dratraratray.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Mahamainte ty holi’ay hoe toñake I kerè matrovokey.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Vahorañe e Tsione ao o rakemba’aio, naho amo rova’ Iehodào o somondrara’aio.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Aradorado am-pità’e o roandriañeo; tsy iasiañe ty lahara’ o androanavio.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Azitse handisañe ty ajalahy naho midaleandaleañe o jolingao te mijiny hatae.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Napo’ o androanavio ty lalam-bey, nado o ajalahio ty bekobeko.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Nijihetse ty hafalean’ arofo’ay; nifotetse ho fandalàñe o tsinja’aio.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Po-tsabaka zahay; feh’ohatse fa niota!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Zay ty mahasiloke o tro’aio, zay ty mahalopelope o fihaino’aio;

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

toe i Vohi-Tsione mangoakoakey; mitingañ’ ao o farasio.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Fa Ihe ry Iehovà, nainai’e tsy modo ty fifehea’o; pak’amo tariratse fara-mandimbeo ty fiambesa’o.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Akore t’ie naforintse’o? Amoea’o andro maro hao zahay?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Ampolio ama’o, ry Iehovà, hibodaña’ay; vaò manahake o andro taoloo o andro’aio—

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Fa naitoa’o zafezanake, naho loho niviñera’o.