Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Piemini, Kungs, kas mums noticis, skaties un uzlūko mūsu kaunu.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Mūsu mantas tiesa svešiniekiem kļuvusi, mūsu nami ārzemniekiem.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Mēs esam bāriņi bez tēva, mūsu mātes ir kā atraitnes.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Savu ūdeni mēs dzeram par naudu, savu malku pērkam par maksu.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Mēs topam vajāti pār kaklu pār galvu, mēs esam noguruši, dusas mums nav.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Mēs esam devušies rokā ēģiptiešiem un Asiriešiem, lai dabūtu maizes paēst.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Mūsu tēvi apgrēkojušies, un to vairs nav, bet mēs nesam viņu noziegumus.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Kalpi valda pār mums, un neviena nav, kas mūs izglābj no viņu rokām.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Mums sava maize jāatved ar nāves bailēm, tuksneša zobena priekšā.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Mūsu āda ir nomelnējusi kā ceplī no tāda briesmīga bada.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Sievas Ciānā apsmietas, jaunavas Jūda pilsētās.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Lielkungi caur viņu roku ir pakārti, un vecaju vaigs nav turēts godā.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Jaunekļus dzen pie malšanas, un puiši klūp malku nesdami.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Vecaji atstājās no vārtiem un jaunekļi no savām dziesmām.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Mūsu sirds līksmība ir pagalam, mūsu diešana palikusi par vaimanām.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Mūsu galvas kronis nokritis, - ak vai mums, ka esam grēkojuši!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Tādēļ mūsu sirds gurdena, tādēļ mūsu acis palikušas tumšas;

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Ciānas kalna dēļ, kas izpostīts, ka lapsas pār to tekā.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Tu, Kungs, paliec mūžīgi, Tavs godības krēsls līdz radu radiem.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Kādēļ Tu mūs mūžam gribi aizmirst, kāpēc Tu mūs tik ilgi gribi atstāt?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Kungs, atgriezi mūs pie Tevis, tad atgriezīsimies, atjauno mūsu dienas, tā kā vecos laikos.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Jeb vai Tu mūs pavisam esi atmetis un tik ļoti par mums apskaities?