Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

Hereditas nostra versa est ad alienos: domus nostrae ad extraneos.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Pupilli facti sumus absque patre, matres nostrae quasi viduae.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Aegypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

Cecidit corona capitis nostri: vae nobis, quia peccavimus.

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Propterea moestum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Tu autem Domine in aeternum permanebis, solium tuum in generatione et generationem.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.