Vajtimet 5

1 Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!

2 Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.

3 Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.

4 Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.

5 Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.

6 I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t’u ngopur me bukë.

Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.

7 Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.

8 Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.

9 E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.

10 Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.

11 Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

12 Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.

13 Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.

14 Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.

15 Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.

16 Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!

17 Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:

18 për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.

19 Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.

20 Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?

21 Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!

22 Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?

Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!